Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Sterk debuut, liefde heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop

Orewoet is een sterk debuut, een roman die afwisselend de thema’s zelfontdekking, worsteling met waarheid en beeldvorming en liefde behandelt. Het speelt zich af in de jaren ‘70 en in 2002 waarbij de tijdsgeest goed tot uiting komt.

Als Alex 16 jaar is, gaat hij met zijn moeder mee naar een begrafenis van een kunstenaar, waar hij aan de hand van de foto van de overledene ontdekt dat dat zijn vader was. Alex trekt zich terug, zet zich af van zijn moeder en gaat op zoek naar antwoorden en naar zichzelf. Hij krijgt contact met Dirk, de vriend van zijn vader Lucas.

Het boek is geschreven vanuit drie personages. Bij Alex lees je wat hij denkt en meemaakt en hoor je de puber in hem. Bij Dirk lees je a.h.w. een lange brief aan May en gaat het om zijn motieven en rol in het geheel. Vanuit May is minder geschreven, wat zich afwisselt met oude dagboekstukjes waardoor je kennismaakt met haar liefde voor Lucas en de keuzes en zorg voor haar zoon. Bijzonder is dat alle personages denken en praten over Lucas. Het beeld van Lucas wordt hiermee gecreëerd zonder dat we hem echt leren kennen.

p. 68 “May, heb je al wel gehoord van “orewoet”?
Jij schudde je verrukkelijke hoofd.
Ik ging er eens goed voor zitten “Furor amoris! Extase, drift, vurigheid! Liefde die grenst aan waanzin, heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop……..”
De term Orewoet verklaart het gedrag van Dirk en van May, verklaart hun verregaande fascinatie voor resp. May en Lucas en verklaart van daaruit ook de keuzes die invloed hebben gehad op het leven van Alex nu. Stapje voor stapje komen de geheimen aan het licht en ontdekt Alex stukjes van zichzelf.

De schrijfster heeft een bijzondere schrijfstijl, waardoor je je goed kunt verplaatsen in de diverse vertellers en ze heeft een prachtig woordgebruik, waarbij je door woordkeuze zoveel meer leest dan dat ene woord. Zo luidt de startzin “Dus we zitten tegenover elkaar, ik en Agatha” waarna we het “dus” gaan ontdekken.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Heleen van der Velde