Psychologische thriller

Een goed geschreven psychologische thriller, waarin je meegenomen wordt in de beleving en flashbacks van de hoofdpersoon, zodanig dat je soms zelf twijfelt aan wat waarheid is. Het verhaal kruipt onder je huid, de worsteling van de hoofdpersoon om grip te krijgen op zichzelf en op haar leven maakt het onheilspellend en de ontknoping is verrassend en zeer origineel. Een zeer goed debuut van Annerieke de Vries!

Wist je dat een Sluipwesp een parasiet is die de gastheer/vrouw van binnenuit opeet? Dat is wat de hoofdpersoon Maud overkomt. Haar leven met de vader van haar kind is volledig onderuit gehaald. Via flashbacks ontdek je als lezer hoe Maud zichzelf kwijt is geraakt door haar narcistische en tirannieke echtgenoot, die intimiderend en agressief gedrag liet zien, maar Maud en de buitenwereld liet geloven dat Maud degene was die dat gedrag liet zien. Na een intensieve behandelperiode heeft Maud iets van haar leven kunnen opbouwen als werkneemster in een mortuarium. In de stilte en de verzorging van overledenen vindt ze zichzelf terug en houdt ze zich bezig met het leven van de doden. Als ze Sjoerd op haar tafel vindt, degene waar ze na het overlijden van zijn vader contact mee hield en degene die haar aanspoorde om een procedure te beginnen om haar kind weer te kunnen zien, raakt ze weer uit evenwicht. Ze gaat op zoek naar het leven en de tragiek achter het leven en de dood van Sjoerd. Ondertussen heeft haar ex de brief via de advocaat gekregen en dringt op dreigende manier haar leven binnen. Maud voelt de werkelijkheid schuiven en probeert al schrijvende grip te houden op haar belevingen en haar leven vanuit de overtuiging dat ze haar kind tegen haar ex moet beschermen. De sfeer doet soms wat triest en neerslachtig aan. Bij het uiteindelijke plot blijkt de wesp ook haar redder. Door dat tafereel sloot ik het boek af met een lach. Dat vond ik origineel.