Mooie roman in Franse sferen

De vergeten zomer van auteur, actrice en filmmaker Carol Drinkwater vertelt het verhaal van Jane die als klein meisje samen met haar vader Peter de zomer doorbracht op het wijnchateau van de schoonzussen Isa en Clarisse Cambon. De schoonzussen zijn ‘pied noirs’, zoals de Franse Algerijnen, die tijdens de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog uit Algerije naar Frankrijk vluchtten genoemd worden. Ze zijn allesbehalve populair bij de lokale bevolking en na Isa’s dood wordt dat er nog slechter op. Tijdens de zomers die Jane op het landgoed doorbrengt, verliest ze haar hart aan Clarisses zoon Luc die weliswaar een paar jaar ouder is, maar die haar op sleeptouw neemt door de omgeving. Jaren later ontmoeten ze elkaar weer en dan slaat de vlam definitief over. Wat Luc niet weet, is dat zijn moeder jaren geleden Jane van het landgoed verbannen heeft en haar verboden heeft zich ooit weer te laten zien. Als Luc en Jane in stilte trouwen en hun opwachting maken bij zijn moeder is hij niet voorbereid op de kille ontvangst die zijn kersverse bruid van zijn moeder krijgt. Beide vrouwen houden de reden voor hun vijandschap angstvallig geheim voor Luc, die er alles aan doet om de vrouwen van wie hij houdt tot elkaar te brengen. Dan slaat het noodlot toe en wordt Jane geconfronteerd met geheimen van haar man die haar vertwijfeld en in diepe rouw achterlaat. Zullen Clarisse en Jane erin slagen om hun ruzie bij te leggen en het chateau van de ondergang te redden?

Het is al snel duidelijk dat er meer geheimen zijn, waar je als lezer over in het ongewisse wordt gelaten: het geheim van de vrouwen onderling en van Luc’s geheime leven, maar Clarisse lijkt een nog veel groter geheim met zich mee te dragen. De spanning wordt prima gedoseerd opgebouwd terwijl je meeleeft met Jane, wiens leven van de ene op de andere dag ingrijpend verandert. De verschillende personages spreken tot de verbeelding, maar omdat ze vanuit het perspectief van Jane worden gezien, is het beeld dat je van ze krijgt misschien wat eenzijdig. Je hebt in ieder geval wel direct een hekel aan Clarisse, die overkomt als een hardvochtige, kille en egoïstische persoonlijkheid. De schrijfstijl van Carol Drinkwater, met soms bijna poëtische, beschrijvingen van het Franse landschap, de bewoners en de zinderende hitte, is zeer prettig om te lezen.

Het verhaal wordt chronologisch verteld, voornamelijk vanuit het perspectief van Jane met een enkele keer een terugblik. De epiloog, waarin duidelijk wordt wat het grote geheim van Clarisse is, zou wat mij betreft beter tot zijn recht zijn gekomen als het geplaatst zou zijn voor het laatste hoofdstuk. Want juist dat laatste hoofdstuk, waarin Jane haar periode van rouw achter zich laat en het leven weer omarmt zou voor mij persoonlijk een betere afsluiting van het boek zijn geweest.

Drinkwater woont samen met haar man in Frankrijk en is eigenaar van een olijfgaard, dus ze weet waar ze het over heeft als ze schrijft over de verzorging, oogst en persing van de olijven, de neveninkomst van de Cambons. Het verhaal verveelt geen moment, hoewel de ontknoping van de verschillende geheimen niet helemaal verrassend is. Maar daar eindigt het verhaal niet mee, want de nasleep en problemen die daar weer uit voortkomen zorgen voor meer dan genoeg leesplezier waardoor het boek tot het eind boeiend blijft om te lezen. De Franse kolonisatie en dan met name de oorlog waarin de Algerijnen tegen de Fransen vechten voor onafhankelijkheid is mooi verwerkt in het verhaal en beschrijft een stukje niet al te fraaie Franse geschiedenis, die zeker bij mij redelijk onbekend was. De vergeten zomer is een mooie roman over liefde, rouwen, vertrouwen, vergeven, afsluiten en opnieuw beginnen met daartussendoor familiegeheimen die koste wat kost verborgen moeten blijven.

Ik las het boek terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam. Het bracht me direct naar het zonovergoten Var in het zuiden van Frankrijk en liet al lezende het druilige weer in ons kikkerlandje achter me. Met een glas rode wijn, schaaltje olijven en een knapperig stokbrood binnen handbereik voelde ik me met De vergeten zomer even op vakantie in Frankrijk.