Aangrijpend, liefdevol en rauw

Aangrijpend, liefdevol, rauw: zo is Izar van Carlo Groot in een paar woorden samen te vatten. Het is een verhaal dat je grijpt, vol rauwe emotie zonder dat het op enig moment sentimenteel wordt. En tussen alle emotie is er, hoe bizar dit misschien ook klinkt, ruimte voor humor.

In Izar beschrijft Carlo Groot zijn ervaringen met ivf als het hem en zijn vriendin Lisette niet lukt om via de normale weg zwanger te worden. En hoewel hij, in tegenstelling tot zijn partner, niet echt een kinderwens had, ging hij uit liefde voor haar mee in de medische mallemolen. Het verhaal is in eerste instantie luchtig als hij vertelt over hoe hij en Lisette elkaar ontmoet hebben en ook in de aanloop naar de uiteindelijke ivf-behandeling is er nog volop ruimte voor humor. Zijn onverbloemde beschrijving van de verplichte seks, de aftrekkamertjes en het rondrijden met de eitjes zijn humoristisch en recht voor zijn raap. Daarna verandert langzaam de toon. Hij beschrijft de onmacht van een man die ziet hoe zijn vrouw lijdzaam alle lichamelijke ongemakken en pijn van de behandeling doorstaat, maar ook zijn trots op deze sterke vrouw. En daarna de blijdschap als het ernaar uitziet dat de ‘kinderwensch’, zoals Carlo dat steevast noemt, eindelijk vervuld wordt en alle inspanningen beloond worden. Je leeft mee met alle ups en downs en je moet echt een brok in je keel wegslikken als de zwangerschap na enkele maanden mis gaat. Juist omdat het gelukt is om zwanger te worden, is de hoop op een voldragen, gezond kind des te groter geworden en gaan ze het traject opnieuw in. De periode die daarna volgt is er een van hoop en angst. Je bent werkelijk geschokt als hun dochtertje Izar uiteindelijk dood wordt geboren. De rauwe emotie spat van de pagina’s af en treft je bijna als een mokerslag. Als het daarna voor een derde keer misgaat en de zwangerschap wordt afgebroken, staan ze ondanks alle moeite, pijn en verdriet met lege handen. Ze zijn ouders van Izar, maar zullen haar nooit zien opgroeien en zullen dit grote verlies een plaats in hun leven moeten geven.

Izar is een prachtig beschreven boek en een eerbetoon aan zowel zijn partner als het kleine meisje dat nooit heeft mogen leven. Voor Carlo Groot niets dan lof dat hij zich zo enorm kwetsbaar heeft opgesteld door deze aangrijpende periode uit zijn leven zo eerlijk op papier te zetten. Het heeft mij in ieder geval enorm geraakt. Het is een boek dat het verdient om door heel veel mensen gelezen te worden.