Humoristisch met wijze les

Hoofdpersoon is Helle, echtgenote van Frank en moeder van 3 (bijna) volwassen zonen. Ze is sopraan in een koor en vlak voor de Kerstdagen staat het aangrijpende Weihnachtsoratorium van Bach op het programma. Helle heeft besloten om ’haar’ Weihnachtsoratorium met alle liefde die ze in zich heeft te zingen voor Frank, die samen met haar jongste (nog thuiswonende) zoon in het publiek zit. Ze gaat er helemaal in op en merkt niet dat Frank kort na de pauze de zaal al heeft verlaten. Als ze hem na het optreden zoekt en hem niet kan vinden en hij ook nog eens helemaal niet reageert op haar telefoontje, vertrekt ze dodelijk ongerust naar huis. Als ze Frank daar doodgemoedereerd met een bakje chips en een wijntje languit voor de tv aantreft, slaan bij Helle de stoppen door. Gevolg is dat hun huwelijk tijdens de Kerstdagen zwaar onder druk komt te staan en Helle op het punt staat om stante pede een echtscheiding aan te vragen.

Het prachtig vormgegeven boekje bestaat net als het echte Weihnachtsoratorium uit zes delen. Leuk detail, maar verder van geen belang voor het verhaal. De schrijfstijl van Anke Kranendonk is vlot en humoristisch en je wordt van pagina 1 het verhaal ingetrokken. Mooi hoe ze in korte tijd haarfijn het karakter en de frustraties van Helle weet neer te zetten. Hoe ze de reactie van Helle beschrijft op het weglopen van Frank bij het concert: heerlijk over de top zoals ze al haar in jaren opgebouwde frustraties er uitgooit en er geen rem meer op zit. Helle verandert terplekke in een echte helleveeg en doet ze haar naam eer aan. Terwijl je het leest, denk je “Mens, wat maak je je druk”, maar toch kan je het aan de andere kant ook heel goed begrijpen. Want zeg nou zelf, als jij voor de liefde van je leven je longen uit je lijf zingt en je hele hart erin legt, en hij gewoon zonder iets te zeggen vandoor gaat, zou je daar zelf toch ook niet blij van worden. Het is een verhaal dat een beetje schuurt als het pijnlijk duidelijk wordt dat verwachtingen die mensen van elkaar kunnen hebben niet overeenkomen met de realiteit of niet waargemaakt kunnen worden. En aan wie legt dat dan. Frank wordt bijvoorbeeld neergezet als een sneue, mislukte kunstenaar, maar de vraag is of hij dat ook werkelijk is of dat hij zo in Helle’s boosheid wordt gezien. Gelukkig steekt ze net op tijd alsnog de hand in eigen boezem en laat ze de helleveeg die in haar was gevaren weer gaan. Misschien is de wijze les en de Kerstgedachte die Anke ons mee wil geven dat je elkaar de ruimte moet geven en niet je eigen verwachtingen moet projecteren op een ander en dat je bovenal met elkaar moet blijven praten. Maar ook zonder deze wijze les is het een heerlijk boekje om je even een uurtje in onder te dompelen.