Emigreren en niet integreren?

In deze debuutroman wordt een helder beeld gegeven van een echtpaar dat om economische redenen emigreert van India naar de Verenigde Staten. Niet alleen van de ouders, Rafiq en Layla, maar ook van hun in de Verenigde Staten geboren dochters Hadia en Huda en hun zoon Amar wordt beschreven hoe zij zich in de nieuwe samenleving trachten te handhaven.

Uitgangspunt bij deze emigrantenfamilie is dat kost wat kost de levenswijze wordt voortgezet zoals die in India gebruikelijk is. Bepalend daarbij zijn de grote invloed van de godsdienst, de vele tradities, het dwingende familieverband en wat de omgeving (lees: andere migrantenfamilies uit India) over hen denkt.

Voor zover dit in de nieuwe omgeving mogelijk is wordt het leven van de kinderen bepaald door al hetgeen uit deze levenswijze voortvloeit. Daarbij zijn de beperkingen die aan de dochters worden opgelegd groter dan die aan de zoon.

De roman begint met de terugkeer van Amar, die het ouderlijk huis is ontvlucht en na drie jaar stilte terugkeert om bij het huwelijk van zijn zus Hadia aanwezig te zijn. Al snel gaat de schrijfster terug in de tijd en wordt de jeugd van alle drie de kinderen beschreven.

Al snel blijkt dat Amar een zorgenkindje is. Hij zoekt graag zijn grenzen op. Een vriendschap met een dochter van een naburige emigrantenfamilie wordt tegengewerkt, waarna Amar gaat drinken. Op een dag verlaat Amar het ouderlijk huis en laat drie jaar lang niets van zich horen. Ter gelegenheid van het huwelijk van Hadia vertoont hij zich zonder vooraankondiging op de plek van de huwelijksviering en wordt geleidelijk aan duidelijk wat de reden van zijn vertrek drie jaar geleden is geweest.

Een uitstekend geschreven roman die veel inzicht geeft in dit Indiaas – Amerikaans gezin.