Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

De regen stopt en alles wordt stil

Henk van Maanen 27 januari 2016
Jet van Vuuren is in een paar jaar tijd uitgegroeid tot een redelijk bekende schrijfster, die vooral vrouwen in haar boeken de hoofdrol laat spelen. In 2014 verscheen Het chateau waarin de lezer al snel wordt geconfronteerd met vier hoofdpersonen, drie vrouwen (weduwen) en een man met vrouwelijke trekjes. Ze worden allen om beurten opgevoerd en allen vanuit de ik-figuur. Het duurt even voor ik hen allemaal hun eigen plekje heb kunnen geven.
De eerste die ik heb kunnen duiden is Chris; de man/vrouw voor wie de auteur niet de moeite heeft genomen om de naam boven de verhaallijn te plaatsen, maar door het verhaal in cursief te zetten wordt de lezer naar Chris gevoerd. Voor Margo, Alice en Debby, in volgorde van opkomst, wordt steeds de naam vermeld, zodat de lezer niet in verwarring raakt en weet om wie het draait.
Het zijn vier totaal verschillende, ietwat verknipte figuren, die toch een raakvlak hebben. Dat wordt in de loop van het verhaal duidelijk. Ze hebben allemaal een link met de streng gelovige Gelderse vallei, de omgeving van Barneveld, Lunteren. De drie vrouwen hebben elkaar ontmoet tijdens een zeven-jaar-jonger-dag. Alice komt met het lumineuze idee om elkaar nogmaals te ontmoeten en stelt een creatieve cursus op een chateau voor. Ondanks dat de andere twee vrouwen er niet echt op zitten te wachten stemmen zij toe.
Op twee derde van het boek wordt een van die ik-personen hardhandig uit het boek geschreven en maakt plaats voor een nieuwe hoofdpersoon, Britt. Deze zwangere rechercheur heeft haar woonplaats Almere, ook de woonplaats van de auteur, verlaten voor haar liefde en heeft zich in Zuid-Limburg gevestigd. Zij lost uiteindelijk het mysterie op, waarvan de man is verdacht.

Tot het einde toe probeert de auteur de lezer op een dwaalspoor te zetten. Ondertussen hanteert zij enkele series prachtige, krachtige zinnen.

Ik grijp naar mijn hoofd. Laat iemand mij helpen. Ik heb het niet gedaan. Natuurlijk heb ik het niet gedaan. Zouden ze denken van wel? Ja, natuurlijk denken ze van wel. Ik heb het allemaal aan mezelf te danken.
En
Een zetje nog. De regen stopt en alles wordt stil. Voor eeuwig rust.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Henk van Maanen