Mankell weet in dit boek een sfeer te scheppen waarbij je je als het ware zelf in de stad Riga aanwezig voelt. Alleen het verhaal, wat overigens goed in elkaar zit, is wat onwaarschijnlijk vanwege het toch wel erg solistische optreden van Wallander. Ook jammer vind ik het dat hij, voor een politieman, teveel drinkt en vaak dronken is en dat dit nogal sterk naar voren komt. Maar ja, het geeft ook de zwakheden aan en de politieman is ook maar een mens. Maar het boek is een stevige aanrader en ik ben dan ook direct begonnen in De witte leeuwin. Honden van Riga krijgt van mij drie sterren omdat ik het een goed boek vond maar om eerder genoemde reden is mijn waardering toch minder dan het eerste boek, Moordenaar zonder gezicht.