Ik vind het een goed boek wat voor mij dan ook 4 sterren mag krijgen. Ik zal hier niet terugkomen op de eerste 25 pagina´s vanwege de vele personages. Dat is al uitgebreid beschreven door een collega lezer. Zelf prefereer ik een doorlopend verhaal maar naarmate je verder in het boek komt begrijp je wel alles veel beter waarom de verteltrant zo is. Eveneens wil ik niet teveel stilstaan wat voor genre het boek is. Spionage, thriller, actiethriller? Het heeft het allemaal in zich, hoewel het minder een spionageverhaal is.

Op blz. 96 de opmerking van Mowbray: "We gaan naar Kaliningrad. We halen hem daar weg en zorgen dat de hele wereld het nieuws te horen krijgt ….. " Dit lijkt mij wat sterk overdreven want in mijn optiek zit de wereld niet echt te wachten op een Russische overloper. Op pagina 220 begint het verhaal Clancy trekjes te vertonen door alle wapens met specificaties te noemen. Hoort mijns inziens niet in een spionageverhaal. De gehele bevrijdingsactie van Viktor Arstjenko bevat een nogal erg Ludlumgehalte. Niks mee overigens, veel actie, maar het past niet in mijn beeld van een spionageroman. Dan vind ik dat de rol van Viktor Artsjenko na diens bevrijding eigenlijk ondergesneeuwd is. Het draait allemaal om het bevrijdingsteam maar zijn rol is ondergeschikt. Wat denkt hij, wat voelt hij ? Dat mis ik. Zeker als ik dat vergelijk met de ondervragingsscenes en wat er dan in Bikov omgaat. Er is teveel actie beschreven.

En tot slot de uiteindelijke bevrijding van Viktor. Is hij wel bevrijd? Ik kan me voorstellen als je half dood in zee ligt met een patrouilleboot in de buurt je weinig kans van slagen hebt. Ik vind het plot wel goed maar het uiteindelijke slot van het hele verhaal teleurstellend. Hoe gelukkig is Alice? Het boek zou wat mij betreft nog wel 100 pagina's meer mogen bedragen. Maar dat zou wellicht de spanning van de bevrijdingsactie teniet doen?