Overlevingsdrang

Verrassend, dat er enkele jaren na zijn overlijden, toch nog een boek van Henning Mankell verschijnt. Ik heb bijna alles van de Zweedse schrijver mogen lezen en ben dan ook zeer gecharmeerd van deze uitgave.

Volgens de informatie zou het zijn debuutroman zijn, uit 1973. Mankell schrijft over de springmeester Oscar Johansson, die een ernstig ongeluk overleeft. Tijdens een ontploffing verliest hij een oog en een hand (en een deel van zijn geslacht). Toch, vindt hij het geluk bij Elvira. Ook is hij betrokken bij de ontwikkeling van de sociaal-democratische partij in Zweden. Je zou het bijna vergeten, maar Zweden was niet altijd zo welvarend, zoals wij het nu kennen.

In het begin moet je wennen aan de vele lege bladzijdes die het boek opvullen. Het geeft het boek uiteindelijk toch een bepaalde kracht, waar je over na moet denken. Waarom dit eerbetoon aan een verder heel gewone man? Is er afgezien van zijn ongeluk, nog zoveel meer over hem te vertellen?
Met de bekende stijl van Mankell, stapje voor stapje, minutieus vertelt hij over het leven van de voor ons onbekende springmeester. En langzaam groeit de gehandicapte man uit tot een toonbeeld van kracht en overlevingsdrang.

De toen nog jonge Mankell moet geraakt zijn door deze springmeester, en dat ben ik tijdens het lezen steeds meer gaan begrijpen. Zijn oog voor detail, maar ook zijn sociaal engegament zijn hier al in aanzet aanwezig.

Drie sterren voor dit mooie en poëtische debuut, dat met terugwerkende kracht zeker publicatie en het lezen ervan verdient. De boeken van Mankell overleven hem en zijn het waard om nog steeds gelezen te worden, generatie na generatie.