Originele feelgood

Kevin Wilson introduceert de naïeve maar sympathieke Izzy in het boek De oneindige familie. Zij is in verwachting geraakt van een docent op haar school. De relatie eindigt tragisch en de zorg om de toekomst van haar kind, drijft Izzy ertoe om een van de deelnemers te worden van een gezinsexperiment.

Dr. Preston Grind is de hoofdverantwoordelijke voor het project met een aantal andere gezinnen. Izzy vormt als enige het eenoudergezin. De opdracht is om een aantal jaren met elkaar op een soort luxe campus te verblijven en alles met elkaar te delen. Er is van alles mogelijk binnen de kaders van het project, maar je mag niet stoppen.

‘Het was een van de momenten waarop Izzy zich realiseerde hoe sekteachtig het project kon zijn...’ (Pagina 240).

Op zich, gaat het met de opgroeiende kinderen onderling goed, maar de ouders krijgen te kampen met onderlinge strubbelingen. Hoewel de dokter de meeste problemen weet te omzeilen, dreigt uiteindelijk het gehele project toch te mislukken. Niet alleen de rijke sponsorfamilie die het project financieert begint te aarzelen, ook intern stapelen de problemen zich op. Was dit project eigenlijk al niet bij voorbaat tot mislukken gedoemd?

Uiteindelijk is de focus in het verhaal niet zozeer meer gericht op de cohesie van het geheel maar op de relatie tussen Izzy en dr. Grind. Is er ondanks alles toch een mogelijkheid dat deze twee getekende mensen een gezamenlijke toekomst hebben, binnen of buiten het project?

Verwacht geen diepgravend en zwaarbeladen boek. Integendeel, de schrijfstijl is prettig en licht. Het is meer feelgood dan thriller, meer lichtvoetig dan drama.
De problemen en trauma’s van de verschillende hoofdrolspelers worden met een lichte en milde toon beschreven. Het geheel is boeiend en leest vlot. De uiteindelijke afloop zal voor de één een geruststelling zijn, voor de ander toch wat onbevredigend.

Hoe dan ook, is het boek een origineel verhaal, dat je tot het einde toe wilt lezen. Ik waardeer het met vier sterren.