Nep nieuws avant la lettre

John Le Carré komt in dit boek terug met de Britse meesterspion George Smiley, bekend van onder andere Spion aan de muur. Mijn hart maakt toch altijd een sprongetje als Le Carré nog steeds in staat is gebleken, ondanks (of dankzij) zijn leeftijd een nieuw boek te laten verschijnen.

Het is vijftig jaar na dato dat Peter Guillam, half Bretons en half Brits geordonneerd wordt in Londen te verschijnen. Deze womanizer pur sang, die een belangrijke rol speelde in het veiligstellen van de toenmalige Stasibron Tulip, krijgt een half eeuw later het vuur aan de schenen gelegd door de nieuwste generatie spionnen. Want, hoe dat vroeger allemaal ging, was dat allemaal wel zo koosjer? Parlementair onderzoek, rechtszaken van plotseling opgedoken nabestaanden en enorme schadeclaims liggen de Britse veiligheidsdienst zwaar op de maag. Guillam moet zich in alle bochten wringen om de zegels op de diep begraven geheimen intact te laten. Intussen stelt hij zich de vraag: Waar is zijn chef Smiley en waartoe werd ook alweer alles gedaan eigenlijk?

Prachtig, zijn de oude verslagen en rapportages die opduiken uit een van de nog steeds intact gelaten schuilplekken van toen. Alsof de tijd vijftig jaar heeft stilgestaan, zo volgen we de geschiedenis in het voormalige Oost-Duitsland op de voet. Je moet je hoofd er wel bijhouden, zoals altijd bij Le Carré. Maar, als lezer vraag je je wel steeds af: Wat is nu eigenlijk waar? Over fake news gesproken. Het lijkt allemaal wel nep nieuws avant la lettre.

Kortom, het is wederom een bijzonder intelligente thriller geworden, zoals ik dat gewend ben van John Le Carré. Met angst en beven vraag je als fan wel af, hoeveel boeken kan deze éminence grise nog produceren? In ieder geval krijgt de inmiddels toch ook op respectabele leeftijd zijnde, George Smiley aan het einde van het boek ook nog een bijzonder vitale rol. Of met dit boek het hiermee af is met George Smiley zal de tijd leren.