Havikskruid

Ik vond dit boek lekker vlot lezen, wanneer ik eraan begon las het bijna als een verslaving. Als je eenmaal las was het moeilijk om het boek weer weg te leggen. Ik las het boek voor het slapen gaan, en ik was iedere keer van plan om nog maar één hoofdstuk te gaan lezen. maar wanneer ik in het 'laatste' hoofdstuk bezig was gebeurde er weer iets waardoor ik een aantal hoofdstukken verder was, en dit herhaalde zich een aantal keer.

Ondanks dat het boek erg vlot las, heb ik ook wel een paar negatieve puntjes. Zo werd het boek verteld uit een alwetend perspectief, wij -als lezer- wisten vaak meer dan de hoofdpersonen zelf, en om eerlijk te zijn vond ik het verhaal daardoor af en toe wel erg lang duren. Er waren een aantal momenten waarop ik dacht 'Ja nou mogen personages zelf ook wel weten wat ik nu weet, dan kunnen we weer verder in het verhaal', maar zoals ik in de vorige alinea al zei kwam er dan al snel weer een moment waardoor ik wel weer super graag door wilde lezen.

En om eerlijk te zijn vind ik het verhaal niet heel erg sterk. Op een gegeven moment focust het verhaal zich heel erg op de heksenkoningin, en om precies te zijn op de troonopvolger. Ik dacht eerst dat het volk de heksenkoningin uit zou kiezen, daardoor dacht ik af en toe 'Jongens, doe niet zo moeilijk, en kies de koningin democratisch', maar later kwam ik erachter dat de naam van de troonopvolger op een steen verschijnt als de vorige heksenkoningin is overleden. Het was denk ik beter geweest als Irena dit de lezer wat eerder vertelde.

Wat ik wel echt heel heel erg leuk vind in dit boek zijn de personages. Bij Poppy Hooper had ik af en toe wel wat gemengde gevoelens, omdat ze af en toe echt de bitch uit kon hangen. Maar dit komt eigenlijk ook wel een beetje door de omstandigheden.
Ember Havikskruid vond ik wel echt een heel leuke en lieve meid! Als ik haar met iemand zou moeten vergelijken, dan vergelijk ik haar met Belle uit Belle en het Beest.
En dan hebben we het nog niet eens over Leo gehad! Hij is echt een bookcrush. Al moet ik wel zeggen dat ik de plottwist rondom Leo wel al vanaf het begin aan zag komen.

Dit bericht is inmiddels al een beetje lang, maar ik wil het eigenlijk nog even over het einde hebben met jullie. Want het boek ging qua relaties bijna zoals ik het wilde, maar toen ik de bladzijde omsloeg was de hele hoop voor deze relatie gelijk helemaal weg. Ik las de ene bladzij serieus met een glimlach op mijn gezicht, en toen ik de bladzij omsloeg was deze glimlach in één keer hélemaal weg.

Een erg leuk young adult boek over vriendschap, liefde en magie. Wanneer je eenmaal bent begonnen met lezen is het boek moeilijk weg te leggen.

***Deze recensie is ook gepubliceerd op https://henrietsbooks.blogspot.nl/2016/08/boek-recensie-havikskruid.html#more ***