Het Dertiende Sterrenbeeld is de 1e misdaadroman van Unni Lindell met inspecteur Cato Isaksen in de hoofdrol.
Isaksen is een veertiger, die terzijde wordt gestaan door brigadier Roger Høibakk en agente Randi.
Cato Isaksen worstelt met zijn gevoelens. Hij is weg bij zijn vrouw Bente en zijn zoons Gard en Vetle.Hij woont nu bij de jongere Sigrid, met wie hij samen een baby heeft, Georg. In zijn hoofd trekt Bente echter nog steeds, hij kan zich niet van haar losmaken. Ook het gevoel dat hij faalt tegenover zijn tienerzoons laat hem niet los. Maar het werk roept, er worden een paar vreemde moorden in Oslo gepleegd. Telkens wordt er bij het slachtoffer een briefje gevonden met daarop een paar zinnen uit een gedicht.
Isaksen en collega's vermoeden dat er een seriemoordenaar aan het werk is. Maar hoe ze ook zoeken, ze kunnen geen verband tussen de slachtoffers vinden.
Intussen raakt de relatie tussen Cato en Sigrid steeds verder in een dip en zoekt hij weer toenadering tot Bente. De relationele sores en de moorden vermoeien Isaksen nogal, waardoor hij knorrig en humeurig wordt.
Unni Lindell schrijft het verhaal in korte hoofdstukken. Dat houdt de vaart er wel in. Ze heeft een heel bijzondere manier van schrijven, heel beeldend, zodat je bijna kunt ruiken en voelen wat er gebeurt. De korte hoofdstukken geeft haar de mogelijkheid om het verhaal vanuit steeds wisselend perspectief te vertellen.
Het is een uitstekend geschreven boek, met een prima plot en sterke karakters.