Belangrijk boek

Vanaf hoofdstuk 1 is het duidelijk dat de auteurs een enorme hekel hebben aan hun onderwerp. Er gaat geen pagina voorbij of Mao wordt hier afgeschilderd als iemand die over lijken gaat om de politiek leider te worden van het land met het grootste bevolkingsaantal.
Dat Mao niet op een paar slachtoffers keek was al bekend. Chang en Halliday komen op vijftig miljoen doden in vredestijd, de slachtoffers bij gewapende conflicten dus niet meegerekend. Mao was dan ook een veel grotere massamoordenaar dan Stalin of Hitler om maar eens twee andere lekkertjes te noemen.
Decennia lang onthield Mao de Chinese bevolking zelfs een minimum aan voedsel. Dit ging vooral naar het buitenland en dan met name Rusland, in ruil voor wapens. Heel veel Chinezen zijn dan ook van de honger omgekomen.
Nieuw voor mij was dat Mao feitelijk door Stalin in het zadel is geholpen (en ook gehouden) en dat de 'Chinees in de straat' het vóór het communisme een stuk beter had. Toen de communisten het eenmaal voor het zeggen kregen ging de kwaliteit van leven voor de meeste mensen hard hollend achteruit. Behalve natuurlijk voor de mensen aan de top.
Chang en Halliday laten geen spaan heel van de mythes over Mao als leider van zijn land. En alleen al daarom is dit een belangrijk boek, want zelfs in het Westen waren (mogelijk nog steeds) er mensen die deze verlichte despoot op handen droegen.
Jammer aan het boek is wel dat de auteurs zich in detail richten op de binnenlandse aangelegenheden en maar mondjesmaat Mao's relatie tot de rest van de (niet communistische) wereld belichten. Maar ook wel begrijpelijk aangezien het boek nu al 800 pagina's telt.
Kritiek op de auteurs dat er in het boek vooral karaktermoord wordt gepleegd lijkt me niet terecht. Ik vrees dat er gewoon over deze man weinig positiefs te melden is.