Lezersrecensie
Christina Lauren - Ik wil niet voor je vallen
Evie en Carter ontmoeten elkaar op een Halloweenfeestje. Niet geheel toevallig; het stel dat het feestje geeft, probeert de twee te koppelen. Evie en Carter hebben al snel een klik. Dat ze bij twee concurende bedrijven werken maakt ze voorzichtig, maar schrikt ze niet af. Totdat de twee bedrijven gaan fuseren en er slechts plek voor één van beiden is... Wordt het een keuze tussen carrière en liefde?
Iedereen die dit leest is volgens mij spontaan verliefd op Carter (ik wel in ieder geval). En bij Evie ontwikkel je gaande weg empathie: haar perfectie is eigenlijk een masker voor haar onzekerheden. Iets wat voor veel mensen herkenbaar is. Christina weet de personages fantastisch weg te zetten, door gedurende het verhaal te wisselen van perspectief tussen Evie en Carter. Ze leven allebei voor hun werken en zetten daar veel voor opzij. Ze vechten voor wat ze willen in een oneerlijke wereld, terwijl ze proberen vast te houden aan hun eigen idealen. Dit laatste lukt niet altijd, wat zorgt voor interne struggles bij beide personages.
Wat dit boek goed maakt, is dat het en feelgood is zonder meteen zoetsappig te zijn. Er is geen prins op het witte paard die de boel komt redden. Nee, wanneer je iets wilt zul je er zelf voor moeten vechten! En de consequenties daarvan zijn ook voor jezelf.
Conclusie: een heerlijke feelgood roman met een goede portie humor. Het is niet alleen maar rozegeur en maneschijn, wat maakt dat deze roman niet zoetsappig is. Toch weet dit boek je te grijpen en wil je eigenlijk niet dat er een eind aan het verhaal komt.
Iedereen die dit leest is volgens mij spontaan verliefd op Carter (ik wel in ieder geval). En bij Evie ontwikkel je gaande weg empathie: haar perfectie is eigenlijk een masker voor haar onzekerheden. Iets wat voor veel mensen herkenbaar is. Christina weet de personages fantastisch weg te zetten, door gedurende het verhaal te wisselen van perspectief tussen Evie en Carter. Ze leven allebei voor hun werken en zetten daar veel voor opzij. Ze vechten voor wat ze willen in een oneerlijke wereld, terwijl ze proberen vast te houden aan hun eigen idealen. Dit laatste lukt niet altijd, wat zorgt voor interne struggles bij beide personages.
Wat dit boek goed maakt, is dat het en feelgood is zonder meteen zoetsappig te zijn. Er is geen prins op het witte paard die de boel komt redden. Nee, wanneer je iets wilt zul je er zelf voor moeten vechten! En de consequenties daarvan zijn ook voor jezelf.
Conclusie: een heerlijke feelgood roman met een goede portie humor. Het is niet alleen maar rozegeur en maneschijn, wat maakt dat deze roman niet zoetsappig is. Toch weet dit boek je te grijpen en wil je eigenlijk niet dat er een eind aan het verhaal komt.
1
Reageer op deze recensie