Een ongrijpbaar verhaal

Dit boek met een opvallende titel beloofd volgens de uitgever Atlas contact een wervelend familie-epos te zijn in de traditie van ‘Buddenbrooks’ en ‘Het achtste leven (voor Brilka)’.
Iets wat op voorhand veel goeds beloofd.

De stad uit de titel is Lübeck, een Noord Duitse Hanzestad, we komen mooie beschrijvingen tegen van deze stad door de tijd heen, en hierbij wordt er vooral een beeld geschetst van hoe de arme inwoners leefden, in bouwvallige huisjes die bereikbaar waren via smalle stegen waar maar net een doodskist doorheen paste.
In deze stad wordt Lucie onder bijzondere omstandigheden geboren, ze weet te overleven op de buik van haar moeder Magdalena die in de rivier de Trave verdronken is. Al snel blijkt dat Lucie een gave heeft, die nog generaties lang door zal werken, maar vaak eerder een vloek dan een gave blijkt te zijn.

Behalve Lucie leren we ook haar dochter Freya, diens dochter Jessie kennen en hun mannen.
Hoewel we van iedereen een goed beeld krijgen zijn het toch vooral Lucie en Jessie die een hoofdrol krijgen, het verhaal wordt aan de hand van hun levens vertelt. Maar over wie nu het meisje uit de titel is blijken de meningen van de lezers uiteen te lopen.

De duivel uit de titel lijkt niet een duivel te zijn zoals je hem zou verwachten, maar eerder iemand die toekijkt en de verschillende verhalen met elkaar verbindt doordat hij altijd, aan de zijlijn, aanwezig is. Sommige personen zien deze duivel wel, anderen kunnen hem niet zien.

Die verbindende factor tussen de verschillende draden van dit verhaal is zeker nodig, maar tegelijkertijd moet ik ook toegeven dat enkel de duivel in deze rol niet voldoende is.
Het verhaal staat bol van de knap verzonnen metaforen en symbolen, mooie poëtische zinnen en wordt gekenmerkt door vele sprongen in de tijd.
Dat veranderen van perspectief d.m.v. tijdswisselingen kan een boek spanning meegeven maar werkt hier, in mijn ogen, nogal eens verwarrend dit mede omdat het verhaal al vrij lastig is te volgen door de vele metaforen en symboliek.

Het is voor mij allemaal een beetje te veel van het goede geweest, de schrijfster lijkt een poging gedaan te hebben om zoveel mogelijk mooie stijlkenmerken in haar verhaal te verwerken en is hierin te ver doorgeslagen waardoor het erg moeilijk is het verhaal te volgen. Het wordt niet duidelijk hoe alle elementen die opgevoerd worden in het verhaal thuishoren, ze blijven er vaak een beetje los bijhangen zonder duidelijke betekenis. Hierdoor is het lastig om te vertellen waar het boek nu precies over gaat en te verwoorden wat ik ervan vind.

Het heeft absoluut sterke elementen, de beschrijvingen van de stad, de oorlogen en de reacties van de personages hierop worden goed weergegeven en zijn echt interessant om te lezen. Ook kon ik wel genieten van de mooie poëtische zinnen, tot op bepaalde hoogte tenminste.
Iets maakte dat ik wel door wou blijven lezen in dit verwarrende boek, ergens was steeds de hoop aanwezig op een eind waarin alle draadjes samenkomen en het verhaal op zijn plek valt, maar dit bleek op het eind jammer genoeg toch te ontbreken.
Ik moet dan ook zeggen dat de belofte van de uitgever, wat mij betreft, absoluut niet waargemaakt wordt, deze magisch realistische sage is lastig te vergelijken met ‘Het achtste leven (voor Brilka)’.