Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Nog vijf dagen – Julie Lawson Timmer

Hetty 17 april 2016
Een bijzonder aangrijpend verhaal van twee mensen die afscheid moeten gaan nemen van de personen die hun zo ontzettend dierbaar zijn dat het een bijna onmogelijke opgave lijkt…
Allereerst Mara, een vrouw van 42 jaar die 4 jaar eerder gehoord heeft dat zij de ziekte van Huntington heeft. Een vreselijke ziekte waartegen geen medicijn bestaat, een ziekte die lichamelijke en geestelijke aftakeling met zich meebrengt en je laat worden tot een leeg omhulsel zonder weet van zijn of haar omgeving en niet in staat gecontroleerde bewegingen te maken.
Eén ding weet Mara zeker: ze wil niet dat haar man en 5 jarige (geadopteerde) dochter zo’n leeg omhulsel moeten gaan verzorgen en zelf wil ze die aftakeling ook niet meemaken. Dus heeft ze er voor gekozen om zelf een einde aan haar leven te maken. Na een vernederende ervaring, veroorzaakt door de ziekte, besluit ze dat het moment gekomen is: over vijf dagen, op haar verjaardag, zal ze uit het leven stappen.
Mara haar verhaal bestaat uit haar manier om ongemerkt afscheid te nemen van de mensen die haar dierbaar zijn en het regelen van zaken die volgens haar belangrijk zijn, dit alles terwijl ze lichamelijk steeds meer ongemakken ervaart. Ongemakken die haar keer op keer bevestigen in de juistheid van haar keuze, maar desondanks blijft het een bijna onmogelijke taak: afscheid nemen van je man en kind.
Het tweede verhaal gaat over Scott, hoewel heel anders is zijn verhaal bijna net zo aangrijpend.
Scott en zijn vrouw hebben 1 jaar gezorgd voor Curtis, een jongen van 5 jaar oud uit een probleem- gezin. De moeder van Curtis zit een gevangenisstraf uit en kan daarom niet voor haar zoon zorgen.
Bij Scott en zijn vrouw wordt hij liefdevol opgevangen en vooral Scott behandelt ‘de kleine man’ alsof het zijn eigen zoon is, en zo voelt het ook echt.
Maar dan komt het moment dat Curits terug moet naar zijn moeder, over vijf dagen….
Hoe neem je afscheid van een kind wat voelt als je eigen zoon, hoe kun je een kind laten gaan als je weet dat hij naar een onstabiele gezinssituatie terug moet keren, een situatie waarin er vermoedelijk niet goed genoeg voor hem gezorgd gaat worden….
De enige houvast voor Scott is dat Curtis ondanks alles toch het beste af is bij zijn biologische moeder.
Mara en Scott hebben contact met elkaar via een anoniem forum voor adoptieouders, ze delen hier hun verhalen met betrekking tot ‘hun’ kinderen. Scott vertelt op het forum over zijn moeilijke afscheid over slechts vijf dagen. Mara vertelt niets over haar ziekte maar kan intens met Scott meevoelen door alles wat ze zelf meemaakt. De twee hebben dan ook veel steun aan elkaar.

De verhalen van Mara en Scott zijn zo aangrijpend beschreven dat je echt met ze meevoelt en de wanhoop van hun naderende afscheid kunt voelen.
Ongelooflijk goed is ook het ziektebeeld van Huntington weergegeven, de onmacht en de vernedering die Mara moet voelen als ze merkt dat de mensen naar haar staren en soms zelfs van haar walgen als haar lichaam dingen doet waarvan zij haar soms nog niet eens bewust is.
Af en toe lezen met een brok in de keel, maar het boek toch niet weg kunnen leggen voor het uit is, een ijzersterk debuut van schrijfster Julie Lawson Timmer.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Hetty