Lezersrecensie
Schaduwdochter is de debuut thriller van Anita Larkens. Eerder schreef zij het non-fictie boek De volmaakte vrouw (2011) over werk, succes en identiteit.
Schaduwdochter wordt verteld vanuit de jonge psychologe Mare Berg. Zij is na haar echtscheiding in een depressie terecht gekomen en is daar voldoende uit hersteld om weer aan het werk te gaan. Haar eerste casus is een jonge moeder van vijf kinderen, Chantal, die vanwege meerdere diefstallen door Reclassering is doorverwezen naar hun praktijk. Vier van haar vijf kinderen zijn uit huis geplaats, het jongste kindje Dacha, een meisje van een paar weken oud is nog toevertrouwd aan de zorg van Chantal. Als Chantal tijdens haar tweede bezoek opeens verdwijnt, besluit Mare samen met haar collegas en tevens vrienden, om Dacha als haar eigen kind op te nemen.
Inmiddels leeft Mare al vier jaar met deze leugen en voor de buiten wereld heeft zij een dochtertje Suzanne wat zij met veel liefde en genegenheid opvoed. Ook heeft ze weer het geluk gevonden in een nieuwe relatie met Leon, ze hebben trouwplannen en zijn samen in blijde verwachting van hun kindje. Steeds vaker ziet Mare Chantal weer opduiken en Mare voelt steeds meer de angst dat haar leugen uit komt en dat Chantal haar dochter op komt eisen.
Het verhaal wordt door Mare vanuit het verleden verteld en maakt steeds sprongen in de tijd. Waan en werkelijkheid gaan steeds meer door elkaar lopen en de lezer wordt meegesleurd in de verwarde realiteit van Mare. Als dan de waan, de werkelijkheid inhaalt heeft dit desastreuse gevolgen voor iedereen.
Anita Larkens weet op een knappe manier de lezer deelgenoot te maken van de verwarring die Mare overkomt. Het verhaal kruipt onder je huid en maakt je deelgenoot van iemand die psychotisch decompenseert en welke gevolgen dit kan hebben. Ook geeft het een reëel beeld in de wereld van de TBS veroordeelden, die eens een keer niet gebaseerd is op de psychopathische moordenaar of de serie verkrachter.
Een echte aanrader voor de psychologische thriller liefhebber, maar het boek zou ook niet misstaan op de literatuurlijst van iedereen die gaat werken of werkt in de geestelijke gezondheidszorg. Van mijn krijgt het boek een dikke 4****
Schaduwdochter wordt verteld vanuit de jonge psychologe Mare Berg. Zij is na haar echtscheiding in een depressie terecht gekomen en is daar voldoende uit hersteld om weer aan het werk te gaan. Haar eerste casus is een jonge moeder van vijf kinderen, Chantal, die vanwege meerdere diefstallen door Reclassering is doorverwezen naar hun praktijk. Vier van haar vijf kinderen zijn uit huis geplaats, het jongste kindje Dacha, een meisje van een paar weken oud is nog toevertrouwd aan de zorg van Chantal. Als Chantal tijdens haar tweede bezoek opeens verdwijnt, besluit Mare samen met haar collegas en tevens vrienden, om Dacha als haar eigen kind op te nemen.
Inmiddels leeft Mare al vier jaar met deze leugen en voor de buiten wereld heeft zij een dochtertje Suzanne wat zij met veel liefde en genegenheid opvoed. Ook heeft ze weer het geluk gevonden in een nieuwe relatie met Leon, ze hebben trouwplannen en zijn samen in blijde verwachting van hun kindje. Steeds vaker ziet Mare Chantal weer opduiken en Mare voelt steeds meer de angst dat haar leugen uit komt en dat Chantal haar dochter op komt eisen.
Het verhaal wordt door Mare vanuit het verleden verteld en maakt steeds sprongen in de tijd. Waan en werkelijkheid gaan steeds meer door elkaar lopen en de lezer wordt meegesleurd in de verwarde realiteit van Mare. Als dan de waan, de werkelijkheid inhaalt heeft dit desastreuse gevolgen voor iedereen.
Anita Larkens weet op een knappe manier de lezer deelgenoot te maken van de verwarring die Mare overkomt. Het verhaal kruipt onder je huid en maakt je deelgenoot van iemand die psychotisch decompenseert en welke gevolgen dit kan hebben. Ook geeft het een reëel beeld in de wereld van de TBS veroordeelden, die eens een keer niet gebaseerd is op de psychopathische moordenaar of de serie verkrachter.
Een echte aanrader voor de psychologische thriller liefhebber, maar het boek zou ook niet misstaan op de literatuurlijst van iedereen die gaat werken of werkt in de geestelijke gezondheidszorg. Van mijn krijgt het boek een dikke 4****
1
Reageer op deze recensie