Een prachtig boek over een zwarte periode

Het meisje zonder naam is een prachtig boek, mooier eigenlijk dan ik had verwacht.

Op de cover staan een paar kinderen met een koffer, gereed om te vertrekken per trein.
Het verhaal speelt zich af aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Joden worden dan al vervolgd in Duitsland en zijn hun leven niet zeker. Dan breekt de Kristalnacht aan en doet de kans zich aan kinderen per trein (het zogenaamde kindertransport) naar het - naar men denkt - veilige Engeland te sturen, wordt deze kans aangegrepen. Maar Londen wordt gebombardeerd en kinderen zijn daar ook niet veilig. Als Lisa tijdens zo’n aanval gewond raakt en haar geheugen verliest, wordt het verhaal nog aangrijpender.

Het boek leest goed weg, de schrijfstijl is fijn, hoewel het in de eerste hoofdstukken iedere keer wel vaak over de bombardementen ging. Maar ja, het is natuurlijk wel oorlog.
De karakters komen goed over, je kan je heel erg inleven. Hoe verder ik las, hoe meer ik wilde weten hoe het zou eindigen. Het voelde net of dat ik er bij was.
Het zou ook zo maar een autobiografisch verhaal kunnen zijn, zo kwam het in ieder geval op mij over. Het verhaal is heel goed opgebouwd: spanning, drama, emotie, alles komt voorbij.

Ik vond het een prachtig, aangrijpend en ontroerend boek, heel goed geschreven. Ik kan het boek dan ook aanbevelen en ga zeker ook het andere boek van deze auteur lezen.