Hartman heeft deze keer niet alleen zomaar een thriller geschreven maar eerder een psycho-thriller met grote spankracht en een gedrevenheid, die haar ver boven het gemiddelde uit tilt. Zij leidt de lezer deskundig door het bochtige labyrint van de gekwelde ziel der personages.
Op fascinerende wijze laat ze ons toe aanwezig te zijn bij het ziekbed van het comateuze jonge meisje en beleven we het pijnlijke besef van opstandigheid, sarcastische woede en uiteindelijke machteloosheid van haar wegglijdend leven. De moederfiguur in de persoon van Emma wordt zeer emotioneel in kaart gebracht. Het epische gevecht tegen alles wat haar dwars zit, tegenwerkt en haar gijzelt in een web van onmacht en onbegrip maakt het ganse drama zo diep menselijk.
Hels verlangen schraagt een verhaal dat ieders story zou kunnen zijn.
In een kleine, maar heel serene epiloog, bewijst Corine Hartman dat zij de lezer op een heel aparte wijze weet te ontroeren.