Middelpuntzoekend tranendal

O jeetje! Wat een tranerig, aanslepend, onrealistisch verhaal.

Of hoe een egocentrische moeder, haar gezin en omgeving zodanig claimt dat er niet mee te leven valt. Persoonlijk had ik het moeilijk met de juridische invulling van het dodelijk ongeval waarbij de onfortuinlijke bestuurster, in casu zielige Lexi, van tof vriendinnetje en liefje des zoons, door de klap wordt verguisd en verder als moordenares wordt aangezien en ook behandeld. Alleen een oen van een verdediger kan zoiets dulden.

Het kleine meisje Grace wordt al te vlug als een volwassen gesprekspartner betrokken en moeder Jude blijft zich om den treure wentelen in haar emoties die ze met middelpuntzoekende zelfzucht blijft koesteren.

Ik las, goddank, deze treurnis in e-book versie. Ik kon me dus niet veroorloven in slaap te vallen.