Een van de eerste dagen van mei besefte Hilmer Eriksson dat hij onzichtbaar was geworden.

Zo begint het boek. Een bijzonder begin voor een thriller. Ik dacht dat ik een SF boek ging lezen. Deze jongen is verdwenen en de politie gaat zoeken. Het klassieke werk. Vrienden, familie, school enz.
Niemand weet iets. Of zwijgt iedereen? Hilmer lijkt van de aardbol verdwenen. Onzichtbaar.
En niemand van hen zag Hilmer.
Bloedend op de vloer.
Zijn mond vol,
Bruine, vochtige bladeren.
Na lang zoeken is hij gevonden en de vermoedelijke daders ook die hem voor dood hebben achter gelaten.
Deze bijzondere pakkende politieroman grijpt je bij de keel(kaft) is wel iets overdreven.
Dit is het eerst boek van een reeks van vier.