Gifgas uit gescheurd expansievat

Wat een verschrikkelijk schokkende geschiedenis. Het lijkt wel alsof het expansievat in deze relatie, boordevol vieze, vuile vettigheid, onder de te hoge druk van de gemeenste gemeenheden openscheurt en met zijn dodelijk gifgas alles en iedereen in de nabijheid van de “meester”
meedogenloos verstikt. Van Dievel vertelt en beschrijft als een virtuoos, karakters en kleffe situaties alsof hij als een invisible man de vunzigste esbattementen de visu heeft meegemaakt. De auteur doet er geen doekjes om wanneer hij de (hopelijk fictieve) Gomorra-toestanden in en om het gerechtshof onthult en hij laat geen spaander heel van die verborgen wereld die hij met striemende schetsen ontluistert.
Er wordt onnoemelijk veel buiten de lijntjes gekleurd en onveilig onderling bemind, - het mocht wel wat minder – maar wellicht hoort het zo in juridische kringen. Alleen zit ik nu als ontnuchterde lezer, met een serieus probleem. Ik ken heel wat kanshebbers om de rol van de succesvolle meester in te vullen. Ik kan maar niet beslissen.