Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Liefde in tijden van compassie

iBoek 22 mei 2015
Het was lang wachten op de nieuwe Stephan Enter. Maar wat een beloning voor het opgebrachte geduld. Compassie is een roman in de échte zin van het woord. Verliefdheid wordt zelden zo raak in woorden gevat.

Het hoofdpersonage Frank van Luijn, een doorgewinterde donjuan van rond de veertig, verschijnt in hoofdstuk één nogal blasé op het toneel. Even voelt het alsof je je maar moeilijk met hem (en het boek) zult kunnen vereenzelvigen. Maar in hoofdstuk twee pakt Enter je toch weer stevig in met (kernachtige!) beschrijvingen zoals hij alleen die kan neerzetten (zie ook Grip, Stephan Enter, Van Oorschot, 2011). Ook Frank kruipt geleidelijk aan onder je huid wanneer het hem met academica Jessica eindelijk eens menens blijkt te zijn in de liefde.

Na een afspraakje via een datingsite klikt het meteen en in tegenstelling tot zijn vele voorgaande ‘affaires’ (zoals Frank ze smalend noemt), blijft hij aan haar haken. Voor het eerst geraakt hij écht verliefd op een vrouw. En hoe. Jessica verandert iets in hem. Dat weet Frank wel zeker. Vanaf nu ervaart hij zijn leven als vol. Met Jessica is alles volmaakt … Toch is er iets aan haar waardoor hij besluit om er niet mee door te gaan. Maar eerst wil hij dat Jessica haar promotie afrondt. Hij wil haar nog een tijdje gelukkig maken, doen stralen. Daarna zal hij hun relatie afsluiten. Zo regisseert Frank nu eenmaal zijn liefdesleven. Tot er iets gebeurt wat hij niet had voorzien. Frank leert dat zijn verknochtheid aan Jessica hem meer waard is dan de intimiteit waarzonder hij niet denkt te kunnen leven.

Verliefdheid wordt maar zelden zo herkenbaar en trefzeker beschreven als in Compassie. De scherpe waarnemingen van Frank bezorgen de lezer een variante op de aha-erlebnis. Enter weet immers in woorden te vatten wat elke lezer ook wel eens ervaart, maar waar hij de vinger niet weet op te leggen.
Dat Frank vanuit een gevoel van mededogen - een tijdje - bij Jessica blijft, kun je ridderlijk of verwerpelijk vinden. En wie is er nu zielig? De dertiger Jessica die voor het eerst een vriendje heeft of Frank die vanuit zijn egoïsme de relatie toch wil beëindigen?
Zo krijgt de titel een dubbele gelaagdheid. Met compassie als drijfveer laat Frank de relatie nog wat duren. Tot je medelijden moet krijgen met … Frank.

In de colofon vermeldt de uitgever dat de auteur bewust de spelling van vòòr 1996 hanteert. Het blijft me echter onduidelijk waarom ‘cadeau’s’ dan met apostrof wordt geschreven en ‘kerst’ en ‘oudejaar’ met kleine letter terwijl dat ook vòòr ’96 anders hoorde. Zonder de discussie hier te willen voeren, stel ik me overigens de vraag of een auteur een taalinstituut op zichzelf kan zijn? Is het niet eerder zijn taak de taalconventies uit te dragen en te onderschrijven?

Bedankt aan de heer Van Mierlo van uitgeverij Vrijdag (#elkedagboeken) om me een leesexemplaar toe te sturen. Dit boek lezen met Olympia (Bryan Ferry) - in repeatmodus - op de draaitafel garandeert vlinders in de buik, al dan niet begeleid door waterlanders aan het eind.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van iBoek