Honden van Riga

Een reddingsvlot met 2 vermoorde mannen aan boord spoelt aan op de Zweedse kust. Wallander en zijn team vinden sporen die naar Letland wijzen. Majoor Liepa van de politie in Riga komt hen gedurende enkele dagen helpen bij het onderzoek. Wallander nodigt hem een avond uit bij hem thuis en er ontstaat een zekere vriendschap tussen beide rechercheurs. Terug in Riga wordt majoor Liepa prompt vermoord. Zo belandt Kurt Wallander op zijn beurt in Riga om de moord op de Letse rechercheur te helpen ophelderen. Het begin van een hachelijk avontuur, zo blijkt. Al vlug is immers duidelijk dat Wallander gebruikt wordt om getuige te zijn van een ‘neparrestatie’ waardoor de hele zaak in de doofpot kan belanden. Kurt Wallander kan echter –niet zonder enig risico- achterhalen dat niemand minder dan Putnis, de Letse kolonel van politie, meer dan een hand in deze onfrisse praktijken heeft.

Meteen maakt auteur Henning Mankell de lezer getuige van een scharnierpunt in de Europese geschiedenis. De Baltische staten staan op het punt zich los te wrikken van hun 50-jarige aanhechting bij Rusland. In die tijdspanne is het politieapparaat echter volkomen gecorrumpeerd. Bij monde van de rechtgeaarde majoor Liepa (die te veel wist) en zijn weduwe Baiba Liepa –voor wie Wallander van lieverlede liefdegevoelens koestert- laat Mankell de vrijheidsbeweging aan het woord die ijvert voor een onafhankelijk en Europees Letland.

Mooi is echter wanneer we dit verhaal anno 2005 lezen in het licht van de jongste evoluties binnen Europa: de muur is ondertussen gevallen, de Baltische staten scheurden zich effectief los van Rusland en, meer nog, behoren sinds 2004 tot de Europese Unie. Bovendien spreidde Henning Mankell met het schrijven van dit boek een mooi staaltje politiek inzicht ten toon aangezien hij op dat moment geenszins wist hoe de geschiedenis van Letland verder zou evolueren.

Naast deze haarscherpe politieke schets, krijgt de Wallanderfan ook hier een vervolg op de persoonslijke besoignes van inspecteur Kurt Wallander: de stekende eenzaamheid die hem treft nadat zijn vrouw hem heeft verlaten, zijn moeizame relatie met zijn vader, het gemis van zijn overleden collega Rydberg ... Verder zien we een Wallander die in vergelijking met de laatste titels uit de reeks duidelijk nog moet groeien in zijn job: in “De honden van Riga” maakt hij toch enkele blunders en inschattingsfouten (hij denkt er niet aan dat het vlot drugs kan bevatten; hij kan maar niet achterhalen welke Letse kolonel achter de moord op Liepa zit: Muniers of Putnis, ...). Verder zien we dat Wallander nog niet de teamleider is die hij later worden zal. Meer zelfs, in dit verhaal speelt hij solo slim door op eigen houtje –en clandestien- naar Letland te reizen. Als enige lichtpuntje in zijn persoonlijk leven, treedt in dit boek Baiba Liepa voor het voetlicht... Knap van Mankell dat hij deze zaken over de hele reeks laat evolueren.