Kalme Chaos

De vrouw van de drieënveertigjarige Pietro Paladini sterft in hun vakantiehuis terwijl hij een vrouw van de verdrinkingsdood redt. Na deze samenloop van omstandigheden stelt Pietro alles in het werk om zijn dochtertje te behoeden voor het verdriet. Vanuit een zekere bezweringstheorie neemt hij zich voor om de dood van zijn vrouw alvast niet als gespreksonderwerp aan te halen en vanuit een verpletterend verantwoordelijkheidsbesef meent hij ook de hele dag aan de schoolpoort te moeten blijven wachten tot de school uit is. Maanden naeen brengt hij wachtend in het parkje voor de school of in zijn wagen de dagen door. Zo leert hij niet alleen mensen uit de buurt kennen, maar ook hun gewoontes. Bovendien zoeken niet alleen zijn schoonzus en broer, maar ook medewerkers en bazen van het mediabedrijf waar hij werkt hem daar ook op. Zelfs de vrouw die hij uit het water heeft gered, weet hem er te vinden. Ze luchten er een na een hun hart bij hem en vertellen hem over hun persoonlijke zorgen. Tegelijk willen ze hem er vanuit hun bezorgdheid van overtuigen dat hij daar niet hoeft te blijven. Sommigen menen zelfs dat hij een psychiater nodig heeft ... Deze hele periode werkt louterend voor Pietro die tegelijkertijd verbaasd vaststelt dat noch hij, noch zijn dochter verdriet ervaren na het overlijden van zijn vrouw. Het is zijn manier om orde te brengen in de kalme chaos van zijn leven ...

De soms wat lange zinnen van Sandro Veronesi maken dit boek niet altijd comfortabel om lezen. Ondanks de sobere setting (park, auto, vakantiehuis ...), slaagt hij er toch in om het boek net spannend genoeg te houden. De veelheid aan personages en de zekere lichtheid waarmee het verhaal wordt verteld, leveren hiertoe zeker een bijdrage. Veronesi slaagt er zeker in om zijn personages trefzeker te schetsen en laat tegelijk genoeg aan de verbeelding van de lezer over om zich een mening over hen te vormen.