Lezersrecensie
Oorlog en Terpentijn
http://iboek.weebly.com/recensies/oorlog-en-terpentijn-stefan-hermans
Wie beslist om bij de herdenking van Wereldoorlog I slechts 1 roman over dit wereldtrauma te lezen, kan niet fout zitten met Oorlog en terpentijn. Al doet het label roman het boek onvoldoende eer aan. Oolog en Terpentijn is méér dan dat én tegelijk toch een échte roman in de ware betekenis van het woord.
Stefan Hertmans steekt in de eerste hoofdstukken van wal met een beschrijving van zijn grootvader. Hij vertelt hoe hij hem zag als kind en wat hij nog over hem weet. Hij herinnert zich levendig hoe hij als kind het zakhorloge dat zijn opa ooit uit het pandjeshuis had gered en de hele oorlog lang bij zich had gedragen, stuk had gemaakt. Hij heeft het over de schriftjes die hij later van zijn bejaarde grootvader kreeg en daarin een kans zag om dat stukgemaakte horloge weer goed te maken. Hij bekent aan de lezer dat hij de lectuur van de schriftjes heel lang voor zich uit heeft geschoven uit pudeur die tweede kans te verspelen. Hij vertelt dat de nakende herdenking van Wereldoorlog I hem dan toch over de streep heeft getrokken om het verhaal van zijn grootvader te schrijven. Tot daar krijgt de lezer eigenlijk een roportage over Urbain Martien, zoon van een kerkschilder en grootvader van een auteur. Wat Hertmans vervolgens op een schitterende manier voor elkaar krijgt, is dat zijn grootvader gaandeweg de pen van hem overneemt. Waar Hertmans na de eerste hoofdstukken de lezer schoorvoetend uit de schriftjes begint ‘voor te lezen’, laat hij zijn grootvader van lieverlede zelf aan het woord. De oorlog door de ogen van frontsloldaat Urbain Martien. Op dat moment vult Hertmans zijn grootvaders verhaal ook niet meer aan met zijn bedenkingen en herinneringen. Stilistisch een prachtige vondst! Bij het relaas van het leven na de oorlog neemt Hertmans voorzichtig de pen opnieuw over om eerst nog een pakkend liefdesverhaal mee te geven en in de laatste hoofdstukken ten slotte weer in reportagestijl af te sluiten. Wat een ode aan zijn grootvader-soldaat-schilder én aan alle frontsoldaten in het algemeen.
Deze aanpak maakt van Oorlog en Terpentijn meer dan een (zoveelste) roman over Wereldoorlog I. Dit boek wordt terecht gelauwerd als een van de aangrijpendste boeken van het jaar.
Wie beslist om bij de herdenking van Wereldoorlog I slechts 1 roman over dit wereldtrauma te lezen, kan niet fout zitten met Oorlog en terpentijn. Al doet het label roman het boek onvoldoende eer aan. Oolog en Terpentijn is méér dan dat én tegelijk toch een échte roman in de ware betekenis van het woord.
Stefan Hertmans steekt in de eerste hoofdstukken van wal met een beschrijving van zijn grootvader. Hij vertelt hoe hij hem zag als kind en wat hij nog over hem weet. Hij herinnert zich levendig hoe hij als kind het zakhorloge dat zijn opa ooit uit het pandjeshuis had gered en de hele oorlog lang bij zich had gedragen, stuk had gemaakt. Hij heeft het over de schriftjes die hij later van zijn bejaarde grootvader kreeg en daarin een kans zag om dat stukgemaakte horloge weer goed te maken. Hij bekent aan de lezer dat hij de lectuur van de schriftjes heel lang voor zich uit heeft geschoven uit pudeur die tweede kans te verspelen. Hij vertelt dat de nakende herdenking van Wereldoorlog I hem dan toch over de streep heeft getrokken om het verhaal van zijn grootvader te schrijven. Tot daar krijgt de lezer eigenlijk een roportage over Urbain Martien, zoon van een kerkschilder en grootvader van een auteur. Wat Hertmans vervolgens op een schitterende manier voor elkaar krijgt, is dat zijn grootvader gaandeweg de pen van hem overneemt. Waar Hertmans na de eerste hoofdstukken de lezer schoorvoetend uit de schriftjes begint ‘voor te lezen’, laat hij zijn grootvader van lieverlede zelf aan het woord. De oorlog door de ogen van frontsloldaat Urbain Martien. Op dat moment vult Hertmans zijn grootvaders verhaal ook niet meer aan met zijn bedenkingen en herinneringen. Stilistisch een prachtige vondst! Bij het relaas van het leven na de oorlog neemt Hertmans voorzichtig de pen opnieuw over om eerst nog een pakkend liefdesverhaal mee te geven en in de laatste hoofdstukken ten slotte weer in reportagestijl af te sluiten. Wat een ode aan zijn grootvader-soldaat-schilder én aan alle frontsoldaten in het algemeen.
Deze aanpak maakt van Oorlog en Terpentijn meer dan een (zoveelste) roman over Wereldoorlog I. Dit boek wordt terecht gelauwerd als een van de aangrijpendste boeken van het jaar.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van iBoek
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
