oud worden met de glimlach

Wie in de jaren 80 Het geheime dagboek van Adriaan Mole, 13 ¾ jaar van Sue Townsend las, zal de knipoog van Hendrik Groens Pogingen om iets van het leven te maken, het geheime dagboek van Hendrik Groen 83 1/4.

jaar onmiddellijk begrepen hebben. Waar de puber Adriaan Mole piekert over de lasten van het leven en achtervolgd wordt door pukkels, lichaamsdelen die opeens gaan bewegen, een slonzige moeder, een werkloze vader etc., rekent Hendrik Groen af met de onhebbelijkheden van zijn medebewoners in het rusthuis en de aftakeling van zijn lichaam die zich nu heeft doorgezet. Ook de licht-ironische toon die Hendrik Groen het hele dagboek lang aanhoudt, doet sterk denken aan de penvoering van Sue Townsend. Zo wordt Pogingen om iets van het leven te maken geen zeurderig boek over oudemensenkwaaltjes, maar juist een billenkletser, al stelt Hendrik Groen zowat alles om zich heen aan de kaak. Groen weet de realiteit van het ouder worden en de geplogendheden in een rusthuis pijnlijk verhelderend en tegelijk relativerend te brengen.



Hendrik Groen, 83 1/4 jaar, bekijkt het leven in het rusthuis door een ironische bril en -zoals de titel het zegt- probeert hij nog iets van zijn leven te maken. Zijn vrouw verblijft al jaren in een pyschiatrische instelling en bezoekt hij nog slechts enkele keren per jaar. Hun enige dochter kwam lang geleden om in een verkeersongeluk. Bezoek krijgt Hendrik dus niet. Zijn enige bondgenoot in het rusthuis is de secretaresse, zijn vroegere buurvrouw. Verder valt er voor Hendrik niet veel meer te beleven. De andere bewoners vindt hij geen partij voor hem. Alleen met de cynische Evert schiet hij goed op. Dan zijn er nog Grietje (beginnend altzheimerpatiënt) en Graeme, een zwijgzame en potdove bewoner met wie hij het ook nog kan vinden.

Tot op een dag Eefje als nieuwe bewoner haar intrede doet. Het klikt meteen tussen Hendrik en Eefje en de synergetische krachten die hun verstandhouding teweegbrengt, monden uit in het oprichten van de club: Omanido (oud maar niet dood). Samen met Evert, Graeme en Grietje organiseert hun kransje activiteiten waar de andere bewoners heimelijk (en openlijk) jaloers op zijn: een restaurantetentje, een kooknamiddag, een golf-uitje … Met Omanido beleven ze de tijd van hun leven. Tot Everts been moet geamputeerd worden, Grietje verder dementeert en Eefje een beroerte krijgt … In één en hetzelfde jaar evolueert Hendrik van oudje-met-overlevingsstrategie over oudje-met-tweede-jeugd tot oudje-mantelzorger.

Een ontroerend, maar vooral grappig verhaal over oud worden in een rusthuis.