Recensie van "Het mes dat niet wijkt" (Chaos 1)

Het eerste wat je ontdekt als je hond leert praten, is dat honden niet veel te melden hebben. Nergens over.
'Moet poepen, Todd.'
'Hou je bek, Manchee.'
'Poep. Poep, Todd.'
'Bek houden zei ik.'
We lopen door de wilde velden zuidoostelijk van het dorp, velden die aflopen naar de rivier en dan steeds verder, naar het moeras. Van Ben moest ik moerasappels plukken en ik moest Manchee meenemen, ook al weten we allemaal dat Cillian hem alleen heeft gekocht om het Burgemeester Prentiss naar de zin te maken, en opeens zat ik vorig jaar met een splinternieuwe hond opgescheept, als een kadootje voor m'n verjaardag, ook al wilde ik helemaal geen hond, ook al had ik duidelijk gezegd dat ik alleen maar wilde dat Cillian eindelijk es de splitsfiets ging repurreren zodat ik niet overal naartoe hoefde te lopen in dat stomme dorp, maar nee hoor, hartelijk gefeliciteerd, Todd, en hier heb je een splinternieuw pupje, Tod, en ook al wil je hem helemaal niet, ook al heb je d'r nooit om gevraagd, raad eens wie hem moet voeren en africhten en wassen en uitlaten en wie d'r naar z'n gewauwel moet luisteren nu hij oud genoeg is voor de praatbaksil en z'n bek nooit stilstaat? Nou, raad eens? (blz. 1)

Informatie over het boek
Titel: Het mes dat niet wijkt (Chaos 1)
Schrijver: Patrick Ness
Bladzijden: 479
Uitgeverij: Moon, 2013 (1e druk) - ook als e-boek
Vertaler: Ineke Lenting (The knife of never letting go, Groot-Brittannië 2008)
Doelgroep: 15+
Film: de rechten van het boek zijn verkocht aan een filmmaatschappij. Het is nog niet duidelijk of het ook echt verfilmd zal worden

Een uitgebreide recensie vind je op mijn website Ikvindlezenleuk:
http://www.ikvindlezenleuk.nl/2014/03/patrick-ness-het-mes-dat-niet-wijkt.html