De walnotenkraker

Alles wat voor Bruno belangrijk is, begint met de letter b. Een beetje vreemd misschien, maar toch is het zo. Zijn naam begint er natuurlijk mee, zijn lievelingskleur is blauw en hij eet het liefst bastognekoeken. Als het aan hem zou liggen, trok hij elke dag zijn blauwe broek, zijn blauwe trui en zijn blauwe schoenen aan, en at hij elke dag een stuk of zes bastognekoeken als ontbijt.
Toch gaat het eigenlijk nooit zo, want zijn moeder zegt hem altijd wat hij moet aantrekken en eten. Dan wordt het dus vaak een bruine broek en een bruine boterham met kaas. ‘Dat is ook met veel b’s,’ zegt zijn moeder dan met zo’n irritante glimlach. (blz. 7)

Bruno ontmoet een oude man in het park. Hij heet Morten en onderhoudt de planten. Bruno vindt dat hij vreemd praat. Ze begrijpen elkaar niet altijd even goed.

Morten komt uit Denemarken. Zijn broer Henning zit in de gevangenis. Hij mist zijn broer. Bruno stelt voor om een plan te bedenken om Henning te bevrijden.

Lees de rest van mijn recensie op Ikvindlezenleuk