Natasza Tardio - Meedogenloos

‘Mo! Moooo!’ Telkens voel ik hoe mensen tegen me aan botsen. Een elleboog verdwijnt diep in mijn ribben en met moeite blijf ik overeind. Ik moet doorgaan, kan nu niet stoppen, en ik duw mensen die in de weg staan opzij. Ik negeer de boze en verbaasde blikken en met mijn hand in mijn zij ren ik verder. Waar gaat hij heen? Dit is niet wat we hadden afgesproken? Waarom doet hij dit?
Dan zie ik hem eindelijk in de verte stilstaan en opgelucht haal ik adem. Het is nog niet te laat. Ik kan hem nog ompraten, zorgen dat hij zich aan de afspraken houdt. Want daar gaat het om. Je houden aan je afspraken en nakomen wat je hebt beloofd. Iets anders is er niet. Ik hem hem dat nu al duizend keer gezegd, maar sinds ons vertrek uit Nederland lijkt het wel of hij is veranderd. Elke dag een beetje meer. Van de sterke, betrouwbare die ik leerde kennen in iemand die ik niet meer ken. Iemand die ik ook niet wil kennen. Een onbetrouwbare loser.
Wanneer ik dichterbij kom ziet Mo me staan. Een wijde jas om zijn magere lichaam. Handen in zijn zakken. Het gevaar verhullend. Ik weet wat hij verbergt, en het jaagt me angst aan. Dit is nooit de bedoeling geweest. We hadden zulke mooie toekomstplannen. (blz. 7)

Isra is verdwenen. Haar vrienden Lieke en Lukas hebben geen idee waar ze is. De politie denkt dat ze naar Syrië is afgereisd. Ook Mo, een vriend van Isra, blijkt verdwenen te zijn.

Lieke gelooft er niets van dat Isra naar Syrië is gegaan, en zeker niet uit vrije wil. Samen met Lukas vraagt ze Simon, een journalist die voor een televisieprogramma mensen opspoort, of hij kan uitzoeken waar Isra is. Dat wil hij wel. Hij komt er achter dat Isra, samen met Mo, in de buurt van Düsseldorf was.

Zal Simon er achter komen waar Isra nu is?

Mijn korte mening: een geheimzinnig, verrassend, zielig, realistisch boek
Lees de rest van mijn recensie op mijn website Ikvindlezenleuk