Het voorbeeld van hoe je abstracte thema's toegankelijk kunt maken voor jonge kinderen

De vogel op mijn schouder is geschreven en geïllustreerd door Sibylle Delacroix.
Een meisje gaat voor het eerst naar school en hoopt daar vriendjes te maken. Dat gaat alleen niet zo goed en dat komt door de vogel die haar gezelschap houdt. Hij vertelt het meisje allemaal nare dingen. Gelukkig zit ook Zoë op school en die wil wel haar echte vriendin zijn.

Onzekerheid is een thema dat vaker voorkomt in een boek voor oudere kinderen, dan in een prentenboek voor kinderen vanaf vijf jaar. Het is dan ook een vrij moeilijk thema, doordat het abstract is en kleuters leren vanuit het concrete. Delacroix heeft dat opgelost door onzekerheid als een vogel voor te stellen. Hierdoor is het voor jonge kinderen zichtbaar wat onzekerheid is en doet en kunnen zij begrijpen wat het is. Uit die onzekerheid ontstaat een vorm van eenzaamheid en dat wordt opgelost door vriendschap. De thema's in het boek zijn dus vrij zwaar, maar toch is het boek dat niet. Dat komt met name door de tekeningen. De tekst is ondersteunend aan hetgeen wat je ziet. De tekeningen zijn niet ingewikkeld. Er worden twee kleuren in de tekeningen gebruikt, oranje en grijs, en daardoor ogen de platen heel rustig en kun je juist meer aandacht besteden aan wat er op de tekeningen staat. Ondanks dat er maar twee kleuren in het boek worden gebruikt, weet Sibylle Delacroix veel details aan de tekeningen te geven. Daardoor is het voor de jongere lezers makkelijker voor te stellen wat er precies gebeurt.

De vogel op mijn schouder is een ontzettend mooi prentenboek, maar zal waarschijnlijk niet voor elke lezer zijn weggelegd. Dat komt door het moeilijke thema dat het boek bespreekt. Wel is dit abstracte thema op een fijne manier concreet gemaakt, waardoor het boek, ondanks het moeilijke onderwerp, prima voor te lezen is aan kinderen van een jaar of vijf.