Deel twee bouwt de spanning verder op

Het is Violet gelukt om samen met Ash en Raven te ontsnappen. Violet weet inmiddels de ware aard achter de zwangerschappen van de surrogaten en is bang voor het lot dat een aantal meisjes te wachten staat. Tijdens haar vlucht leert Violet de oude surrogaat Sil kennen. Ze vertelt Violet over haar krachten en hoe ze deze kan gebruiken. Violet leert snel en ontdekt dat ze veel meer kan dan dat ze in Southgate heeft geleerd. Als ze haar gaven onder controle kan krijgen, kan ze het misschien tegen de adel gebruiken. Maar lukt het haar ook om buiten de muren van de Jewel uit handen van de hertogin van het Meer te blijven?  

The White Rose is het vervolg op The Jewel in de gelijknamige serie van Amy Ewing. Net als deel een en de novelle Opgesloten is dit boek vertaald door Ans van der Graaff. The White Rose sluit perfect aan op het einde van The Jewel. Het verhaal gaat meteen verder en er wordt weinig toelichting gegeven op gebeurtenissen uit deel een. Ewing gaat ervanuit dat de lezer ook het tussenboek heeft gelezen, want de hele situatie rondom Raven wordt niet verder uitgelegd.  

The Jewel wordt vaak vergeleken met de ‘De Selectie’-serie van Kiera Cass. Deel een vertoonde overeenkomsten, maar in deel twee distantieert het verhaal zich daarvan. The White Rose is veel donkerder en duisterder. Violet verlaat het veilige en luxueuze leven en wil meewerken aan een plan om de adel te laten vallen. De mooie jurken en dienstmeisjes verdwijnen compleet naar de achtergrond. Violet moet zien te overleven.  

In deel een werd naar het einde toe de romantische sfeer steeds verder opgebouwd. Ewing borduurt daar in dit boek op verder. Het is jammer dat ze daar zo veel woorden aan besteedt omdat dat afbreuk doet aan de originaliteit van het verhaal. De ontsnapping van Violet en de zoektocht naar haar krachten, die wel wat weghebben van magie, zijn vernieuwende elementen. Het verhaal wordt soms geremd door de scenes tussen Ash en Violet. Amy Ewing wil Violet neerzetten als dé aangewezen persoon om de adel te doen laten vallen, maar lijkt daarvoor te afhankelijk te zijn van Ash.  

Halverwege bloedt het verhaal een beetje dood. Het is vrij voorspelbaar en wordt wat langdradig. De spanning vloeit een beetje weg. Ewing weet het gelukkig wel naar het einde toe weer op te bouwen. Dan gooit ze er nog een goede cliffhanger in, waardoor je toch het derde deel The black key wilt lezen.