Als de geschiedenis je inhaalt ...

‘Dochter van het moeras’ is het verhaal van Helena, die als kind opgegroeid is in een hut diep in het moerasgebied in Michigan. Ondanks haar vaders brute gedrag houdt ze van hem. Als jonge tiener komt Helena erachter dat haar moeder als tiener ontvoerd werd en in het moeras vastgehouden werd. Voor haar is dat het moment om haar vader te ontvluchten.
Twintig jaar later heeft Helena een gelukkig gezinsleven opgebouwd. Tot haar vader ontsnapt uit de gevangenis. Omdat ze zelf het moeras zo goed kent, zet ze de jacht op haar vader in.

'De volgende dag vroeg mijn vader of ik mijn lesje had geleerd. Ik zei van wel. Ik denk niet dat het lesje dat ik had geleerd en het lesje dat hij me had willen leren hetzelfde waren.'

‘Dochter van het moeras’ springt al onmiddellijk in het oog door zijn mooie cover, die doorloopt aan de binnenkant van de kaft. De hut ziet er op het eerste zicht idyllisch uit, maar verzinkt in het dreigende donkere bos waardoor het toch een onheilspellende sfeer uitstraalt.

Het verhaal is opgebouwd vanuit 2 perspectieven. Enerzijds het verleden van Helena, de tijd dat ze nog in het moeras woonde. Hierin wordt nauwgezet en gedetailleerd beschreven hoe haar leven daar was. Dionne geeft ook mooi de relaties binnen het gezin weer. Anderzijds is er de verhaallijn over de jacht van Helena op haar vader. In verhouding neemt dit maar een beperkt deel van het boek in beslag. Terwijl je als lezer toch verwacht dat het net daarover zou gaan.
Het verhaal is weinig spannend, net doordat de zoektocht naar haar vader te weinig uitgewerkt en in de verf gezet wordt.

Fragmenten van het, voor velen ongekende, sprookje ‘De dochter van de moeraskoning’ van Andersen worden slim doorheen het verhaal geweven.

Dionne heeft wel een vlotte schrijfstijl waardoor het boek goed wegleest. De kennis van de schrijfster over het leven in het moerasgebied komt duidelijk tot uiting in het verhaal.

3,5 sterren