Lezersrecensie
Een geweldig en fascinerend boek!
CENTRAL PARK
Stel je voor, je wordt wakker op een bankje ergens in een bos, je weet niet waar, je hebt geen enkele herinnering aan de vorige nacht en je bent vastgemaakt met handboeien aan een onbekende man naast je. Je zit onder het bloed en hebt een geweer bij je, wat zou jij doen?
Guillaume Musso neemt je in zijn spectaculaire thriller Central Park mee naar Amerika, waar alles begint op dinsdag 8 oktober, 8.00 uur, op een bankje in Central Park.
Voor het grootste deel is het boek in een personeel vertelstandpunt geschreven, wat heel goed bij dit verhaal past. Vanaf het moment dat je het boek begint te lezen ben je net zo onwetend als het hoofdpersonage Alice Shäfer zelf, dit maakt het juist spannend. Ze heeft geen enkele herinnering aan de vorige nacht, hoewel ze nog wel weet dat ze die vorige avond met haar vriendinnen is uit geweest in Parijs en iets te diep in het glas had gekeken, maar vanaf dan wordt alles donker, niets meer, enkel nog vage schimmen, hersenschimmen.
Gedurende het hele boek probeert Alice stukje bij beetje te ontrafelen wat er gedurende de nacht van 8 oktober gebeurd is. Hierbij maakt ze gebruik van haar ervaring en kennis als agent bij de criminele recherge van Parijs. Wat me wel een beetje onmogelijk leek, was dat het hele onderzoek bijna op één dag gebeurd, aangezien er zoveel verschillende stappen in het onderzoek worden genomen.
De man naast Alice op de bank, Gabriel beweert ook niets meer te weten van de vorige nacht en doet zich voor als een jazzpianist, die vorige avond nog had opgetreden in Boston. In de loop van het verhaal kom je zijn ware identiteit te weten, wat voor een nieuwe wending zorgt in het onderzoek.
Aangezien ze allebei niets meer weten van de vorige nacht en hoe ze in Amerika, of beter, op een bankje in Central Park terecht zijn gekomen, moeten Alice en Gabriel echt op elkaar vertrouwen. Dit zorgt wel voor wat spanning tussen beiden en vaak ook voor wantrouwen van Alice tegenover Gabriel. Maar op deze manier kom je zowel van Gabriel, maar vooral van Alice hun diepste, traumatische achtergrond te weten.
De achtergrond van Alice is heel pakkend, dit wordt gedurende heel het verhaal stukje bij beetje verteld door middel van flashbacks. De manier waarop deze flashbacks in het verhaal zijn verwerkt is heel goed. Telkens wanneer Alice iets over haar verleden verteld tegen Gabriel, wordt dit onmiddellijk daarna helemaal uitgelegd in de flashback.
Alice, bijna was ze moeder, maar haar drijfkracht en doorzettingsvermogen om een criminele zaak op te lossen is zowel haar ongeboren kind, als haar man fataal geworden.
Zoals ik al eerder heb vermeld kijk je gedurende het grootste deel van het verhaal door de ogen van Alice, je bent volledig in haar gedachtegang mee, en wordt samen met haar tot kort voor het einde op het verkeerde been gezet. Net als al de puzzelstukjes op hun plaats lijken te vallen neemt het boek een onverwachte, pakkende wending.
(Indien je het boek nog wilt lezen, lees de volgende twee alinea’s dan niet, deze bevatten een groot deel van de ontknoping.)
Op het einde blijkt dat Alice, op wie je dus eigenlijk het hele boek hebt vertrouwd en van wie je haar gedachtegang volledig volgde en begreep, alzheimer heeft. Hierdoor dacht Alice steeds dat het de vorige nacht was dat ze met haar vriendinnen uit was geweest in Parijs. Dit bleek al een week geleden te zijn. Wanneer Alice het nieuws te horen had gekregen dat ze alzheimer had, was ze met haar vriendinnen uit geweest en wilde ze helemaal niets weten van haar ziekte.
Gabriel, die gedurende heel het onderzoek van Alice naar de gebeurtenissen van de vorige nacht bij Alice was gebleven, wist van haar ziekte en had de taak geregen haar terug te brengen naar Parijs. Dit doet hij op zijn eigen manier, om Alice zo geleidelijk mogelijk met de harde waarheid te confronteren en haar deze zelf te laten ontdekken. Deze ontknoping is dus zeer aangrijpend, ook aangezien de reactie van Alice zelf. Op een bepaald moment staat ze zelfs op het punt zelfmoord te plegen.
Persoonlijk vond ik dit een heel goed, spannend en ook zeer aangrijpend boek. Het doorzettingsvermogen van Alice om de persoon die verantwoordelijk is voor haar gruwelijke achtergrond te wreken, de liefde van Gabriel voor Alice en de onverwachte wendingen die het verhaal neemt maken dit boek echt de moeite waard om te lezen.
Stel je voor, je wordt wakker op een bankje ergens in een bos, je weet niet waar, je hebt geen enkele herinnering aan de vorige nacht en je bent vastgemaakt met handboeien aan een onbekende man naast je. Je zit onder het bloed en hebt een geweer bij je, wat zou jij doen?
Guillaume Musso neemt je in zijn spectaculaire thriller Central Park mee naar Amerika, waar alles begint op dinsdag 8 oktober, 8.00 uur, op een bankje in Central Park.
Voor het grootste deel is het boek in een personeel vertelstandpunt geschreven, wat heel goed bij dit verhaal past. Vanaf het moment dat je het boek begint te lezen ben je net zo onwetend als het hoofdpersonage Alice Shäfer zelf, dit maakt het juist spannend. Ze heeft geen enkele herinnering aan de vorige nacht, hoewel ze nog wel weet dat ze die vorige avond met haar vriendinnen is uit geweest in Parijs en iets te diep in het glas had gekeken, maar vanaf dan wordt alles donker, niets meer, enkel nog vage schimmen, hersenschimmen.
Gedurende het hele boek probeert Alice stukje bij beetje te ontrafelen wat er gedurende de nacht van 8 oktober gebeurd is. Hierbij maakt ze gebruik van haar ervaring en kennis als agent bij de criminele recherge van Parijs. Wat me wel een beetje onmogelijk leek, was dat het hele onderzoek bijna op één dag gebeurd, aangezien er zoveel verschillende stappen in het onderzoek worden genomen.
De man naast Alice op de bank, Gabriel beweert ook niets meer te weten van de vorige nacht en doet zich voor als een jazzpianist, die vorige avond nog had opgetreden in Boston. In de loop van het verhaal kom je zijn ware identiteit te weten, wat voor een nieuwe wending zorgt in het onderzoek.
Aangezien ze allebei niets meer weten van de vorige nacht en hoe ze in Amerika, of beter, op een bankje in Central Park terecht zijn gekomen, moeten Alice en Gabriel echt op elkaar vertrouwen. Dit zorgt wel voor wat spanning tussen beiden en vaak ook voor wantrouwen van Alice tegenover Gabriel. Maar op deze manier kom je zowel van Gabriel, maar vooral van Alice hun diepste, traumatische achtergrond te weten.
De achtergrond van Alice is heel pakkend, dit wordt gedurende heel het verhaal stukje bij beetje verteld door middel van flashbacks. De manier waarop deze flashbacks in het verhaal zijn verwerkt is heel goed. Telkens wanneer Alice iets over haar verleden verteld tegen Gabriel, wordt dit onmiddellijk daarna helemaal uitgelegd in de flashback.
Alice, bijna was ze moeder, maar haar drijfkracht en doorzettingsvermogen om een criminele zaak op te lossen is zowel haar ongeboren kind, als haar man fataal geworden.
Zoals ik al eerder heb vermeld kijk je gedurende het grootste deel van het verhaal door de ogen van Alice, je bent volledig in haar gedachtegang mee, en wordt samen met haar tot kort voor het einde op het verkeerde been gezet. Net als al de puzzelstukjes op hun plaats lijken te vallen neemt het boek een onverwachte, pakkende wending.
(Indien je het boek nog wilt lezen, lees de volgende twee alinea’s dan niet, deze bevatten een groot deel van de ontknoping.)
Op het einde blijkt dat Alice, op wie je dus eigenlijk het hele boek hebt vertrouwd en van wie je haar gedachtegang volledig volgde en begreep, alzheimer heeft. Hierdoor dacht Alice steeds dat het de vorige nacht was dat ze met haar vriendinnen uit was geweest in Parijs. Dit bleek al een week geleden te zijn. Wanneer Alice het nieuws te horen had gekregen dat ze alzheimer had, was ze met haar vriendinnen uit geweest en wilde ze helemaal niets weten van haar ziekte.
Gabriel, die gedurende heel het onderzoek van Alice naar de gebeurtenissen van de vorige nacht bij Alice was gebleven, wist van haar ziekte en had de taak geregen haar terug te brengen naar Parijs. Dit doet hij op zijn eigen manier, om Alice zo geleidelijk mogelijk met de harde waarheid te confronteren en haar deze zelf te laten ontdekken. Deze ontknoping is dus zeer aangrijpend, ook aangezien de reactie van Alice zelf. Op een bepaald moment staat ze zelfs op het punt zelfmoord te plegen.
Persoonlijk vond ik dit een heel goed, spannend en ook zeer aangrijpend boek. Het doorzettingsvermogen van Alice om de persoon die verantwoordelijk is voor haar gruwelijke achtergrond te wreken, de liefde van Gabriel voor Alice en de onverwachte wendingen die het verhaal neemt maken dit boek echt de moeite waard om te lezen.
2
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
