Lijden ontleed

Stel je voor. Je bent een gewoon echtpaar en vader en moeder van een prachtige dochter die zeer welkom was. Die dochter is inmiddels 17 jaar oud. Ze doet het goed op school, is beleefd en attent, soms wel een beetje stil maar dat zie je wel vaker bij jongeren van die leeftijd. Op 4 november draagt ze haar kunstleren jas en haar zwarte schoenen met hele dikke zolen. Ze groet en gaat weg: een laatste beeld. Diezelfde avond komt ze niet terug en de dagen daarna ook niet. De politie start een onderzoek, maar aanwijzingen blijven uit. Waar is ze? Wat is er gebeurd?
Dit lot treft Jon en Magnhild Moe. Hun dochter Jonna verdwijnt. Ze blijkt gelogen te hebben. Tegen haar ouders zei ze dat ze naar een vriendin zou gaan, maar die vriendin weet van niets. Karin Fossum beschrijft de innerlijke strijd van dit ouderpaar. Vader is een gesloten man, moeder heeft meer behoefte aan communicatie. Ze proberen elkaar te bereiken, maar dat lukt steeds minder. Moeder Magnhild stelt zichzelf vragen, diep verdriet en boosheid wisselen elkaar af. Vader Jon raakt steeds meer naar binnen gekeerd en beelden van zijn dochter dringen zich op.
Het proces van het omgaan met deze ingrijpende gebeurtenis wordt door Karin Fossum ontleed. De ene keer kijkt de lezer door de ogen van de vader, de andere keer door die van de moeder. Hierdoor ontstaat zicht op wederzijdse verwijten, momenten van wanhoop en diepe eenzaamheid. Mensen uit de omgeving worden met andere ogen bekeken, een normaal leven is niet meer mogelijk. Alles wordt overvleugeld door het krampachtige verlangen naar Jonna. Naarmate ze langer wegblijft wordt het verlangen naar duidelijkheid steeds groter. Het vinden van haar stoffelijk overschot lijkt een meer dragelijke optie dan de voortdurende onzekerheid.
Karin Fossum heeft een roman met thrillerelementen geschreven. Ze ontleedt scherp en met precisie de interactie en de gevoelens van de ouders. Het resultaat is een toegankelijk en fijnzinnig verhaal. Karin Fossum houdt het klein, houdt het overzichtelijk en gaat vervolgens de diepte in.
De nacht van vier november is een scherpzinnig en rijk boek, zonder opsmuk, vol mededogen dat getuigt van groot inzicht in menselijk gedrag en gezinsrelaties. Het is weliswaar meer een roman dan een thriller, maar toch past de beoordeling 'zeer goed’. Zeker voor de liefhebber van de psychologische misdaadroman.