Het verhaal ademt de sfeer uit van iets teveel constructie. Het lijkt alsof de schrijver zijn succesformule deze keer te klakkeloos toepast waardoor het eindproduct toch enigszins teleurstelt.

Matt Hunter heeft een forse straf uitgezeten nadat hij een man doodde tijdens een vechtpartij. Het lot lijkt hem - na vrijlating - gunstig gezind. Een prima baan, een leuke vrouw en gezinsuitbreiding is op komst. Tot hij op een dag een filmpje ontvangt waarop zijn vrouw Olivia afgebeeld staat met een onbekende man. Daarna neemt het leven van Matt een angstaanjagende wending en stapelen onweerswolken zich op.

Harlan Coben wordt wel de meester van de ‘twists and turns’ genoemd. Dat is helemaal terecht want ook dit boek zit vol met onverwachte wendingen en verrassende vondsten. Hierdoor krijgt het verhaal een fors tempo en sta je als lezer regelmatig op het verkeerde been. Dat dwingt tot gretig verder lezen.

Harlan Coben schotelt de lezer een puzzel voor die je graag wilt leggen. Langzamerhand komt het geheel in zicht en duiken verbanden op. Ook in De onschuldigen is dit weer een avontuur en in dit opzicht voldoet het boek aan de verwachtingen.

Toch wringt er iets, zeker in vergelijking met voorgaande boeken. Het verhaal ademt de sfeer uit van iets teveel constructie. Het lijkt alsof de schrijver zijn succesformule deze keer te klakkeloos toepast waardoor het eindproduct toch enigszins teleurstelt. En zeker wanneer op het eind het allerlaatste raadsel wordt onthuld. De plot is aardig, maar doet toch ook enigszins geconstrueerd aan. Al met al vind ik De onschuldigen niet het beste boek van Coben.

Naast deze kritiek blijft ook overeind dat Harlan Coben een uitstekende auteur is die meeslepend en vol vaart schrijft over gewone mensen wier leven plotseling een onverwachte en beangstigende wending neemt.