Pakkende schrijfstijl

In Vang me als ik val staat Holly centraal. Ze leeft voor zichzelf, niet voor een ander en veroorzaakt continue chaos. Vrijheid - blijheid, lijkt haar devies. En: neem vooral geen verantwoordelijkheid voor je daden. In het begin van het verhaal kon ik weinig sympathie opbrengen voor Holly maar naarmate het verhaal vordert neemt dit toe doordat meer inzicht ontstaat in haar gedrag. Vanuit Holly wordt het eerste deel van het verhaal verteld. De beschrijvingen vanuit haar persoon zijn: zenuwachtig, hectisch en in een up-tempo. Dit past overigens goed bij dit type personage. Als lezer word je meegesleurd in deze stroom. Dat het ergens fout moet gaan voel je ook aan de schrijfstijl. In het laatste deel van het boek neemt een andere persoon de rol van verteller over. Dan volgt een meer beschouwend deel en is er een plotontwikkeling. Het tempo blijft er goed in en de behoefte koortsachtig te lezen bleef ook hier voor mij overeind. Maar, dan is het boek uit en ga je beschouwen.
Enerzijds. Een hectisch en een wervelend boek dat dwingt tot verder lezen. Het komt vaak dichtbij door het inbrengen van alledaagse ervaringen. Anderzijds. Een gezocht plot en een verhaal waarin toeval een grote rol speelt. Zo was de rol van ‘de stalker’ voor mij niet overtuigend. Het personage krijgt geen gezicht en motieven worden niet zichtbaar of verklaarbaar. De vrienden van Holly hebben iets van kritiekloze meelopers waardoor ze een beetje fletse zijkarakters worden. Door meer tegengas zouden ze beter uit de verf komen. Al met al vind ik dit een toegankelijk boek met een fiks tempo en een pakkende schrijfstijl. Een garantie voor enkele uren vermaak van goede kwaliteit. Daarna viel voor mij het doek.