Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Als de huid van een vervelde slang

ine 11 april 2018
Diane Broeckhoven kreeg al veel positieve recensies bij haar eerdere boeken, veel sterretjes passeerden al. Je zou voor minder heel erg benieuwd worden naar dit boek.

De titel valt meteen op. Eigenlijk geeft de titel het verhaal al een klein beetje weg en na het lezen van de proloog is er geen twijfel meer: Niemand is een naam, en Niemand heeft het gedaan. Het is een opvallende titel, dat wel, maar het verhaal wordt er wel heel voorspelbaar door. De lezer wacht het hele boekje lang tot Niemand iets doet. Iets ernstigs, want ook dat weet je uit de proloog.

Bonnie, een volwassen vrouw zit aan het sterfbed van haar moeder en haalt herinneringen op. Mooie herinneringen over een lied dat haar moeder altijd voor haar zong of hoe ze samen sliepen in 1 bed. Maar ook een andere herinnering komt aan de oppervlakte, die aan Meester Weeda. Bonnie beslist dat het tijd is om dit verhaal neer te schrijven, geheel volgens de waarheid. Dat kan nu, haar moeder zal het toch niet meer lezen. Meteen komen we hier dus te weten dat Niemand een naam is en dat Niemand 'het' had gedaan.

Na deze proloog keren we terug naar de kindertijd van Bonnie. Ze vertelt het verhaal over haar schijnbaar erg gelukkig leventje samen met haar moeder, en met oma en 'overoma' in de buurt. Haar jonge alleenstaande moeder heeft een winkeltje in tweedehands kledij. Vanuit het standpunt van Bonnie mankeert het hen nergens aan. Heel logisch is dat, want zij is de centrale figuur in het leven van haar moeder.

Toch duikt Niemand op. Een klein transparant meisje. Het is niet zomaar een denkbeeldig vriendinnetje, het is een stukje Bonnie: zo ziet ze er uit, ze draagt zelfs dezelfde kleren. Beetje bij beetje wordt Niemand meer aanwezig. Eerst wijst ze Bonnie op een aantal feiten die het meisje eigenlijk het liefste zou verdringen, maar gaandeweg wordt Niemand nogal dwingend in haar raadgevingen.

Dat is zeker het geval sinds haar moeder verliefd is geworden op Bonnies leraar werkelijkheidsonderricht. Ze heeft de man heel graag op school, maar niet als partner van haar moeder, niet als indringer in haar leventje die het samenleven met haar moeder overhoop gooit. Toch probeert ze, ze heeft er duidelijk dubbele gevoelens bij. Ze doet heel hard haar best om haar eigen ongelukkige emoties aan de kant te schuiven en zich aan te sluiten bij de nieuwe toestand die haar moeder zo doet stralen. En net als alles in de plooi lijkt te vallen tussen de drie, duikt Niemand weer op....

De stijl van dit boek is heel eenvoudig.  Dat past ergens wel, we lezen immers het verhaal van een kind. Het is goed geschreven en het leest heel vlot, maar toch heeft het mij niet kunnen bekoren. Al gaat het over een heftig onderwerp, toch blijft dit voorspelbare verhaal heel oppervlakkig, er zit weinig diepgang in. Daarenboven is het eigenlijk de volwassen Bonnie die ons alles vertelt, maar dat is er niet aan te merken.

Ik had wel meer willen weten over Niemand. Waarom duikt ze voor het eerst op op een moment dat alles nog prima lijkt te gaan? Wat is er nog meer aan de hand? En is het logisch dat Bonnie die alles deelt met haar moeder, haar helemaal niets vertelt over Niemand?  Voor mij voelt dit verhaal wat te licht en niet helemaal juist aan. Het is jammer, maar het klikte niet tussen mij en dit boek.

En dan blijft ook nog de beeldspraak van de allereerste pagina door mijn hoofd blijft spoken: "Mijn panty stroopte ik naar beneden. Als de huid van een vervelde slang nestelde hij zich tegen de stoelpoot aan." Het boek heb ik een tijdlang aan de kant moeten leggen. Hoe doet een dooie huid dat, zich ergens tegenaan nestelen? En hoe vervellen slangen eigenlijk? Doen ze dat dan al kronkelend zodat hun vel ergens op een hoopje blijft liggen, zoals een panty tegen een stoelpoot? Of ziet het resultaat van een vervelling er eerder als iets langgerekt uit? Ik vind het antwoord niet direct, het slangenvel blijft door mijn hoofd spoken... Weet iemand misschien het antwoord? Of Niemand?


Reageer op deze recensie

Meer recensies van ine