Dominosteentjes

Het boek begint met een hilarisch feministisch pamflet waarvan je denkt: ja Renate, vooral doen, want af en toe is het nodig om de goegemeente eens hard tegen de schenen te schoppen; er is meer in het leven dan baren en zogen! Gaandeweg wordt het boek echter steeds ernstiger en genuanceerder, en op het eind blijft de lezer toch even beduusd achter.

Het is een logisch verloop, want naast de theorie zijn er ook de intermenselijke gedragingen en gedachten. En Renate Dorrestein is duidelijk een krak in het neerschrijven en overbrengen ervan. Prachtig hoe ze zich kan inleven in haar - oh zo verschillende - personages. Het is een boek over menselijke vertwijfeling en imperfectie, over hoe hard wij mensen ons best doen maar toch fouten blijven maken, over dingen die groter zijn dan onze wilskracht, over het leven en het samenleven.

We leren Bonnie kennen, een sterke jonge vrouw die haar man en dochter achterliet. We volgen natuurlijk de man in kwestie, een avontuurlijke  macho die noodgedwongen in zijn eentje voor zijn dochter zorgt. We leren ook de familie kennen. De ouders en oudere zus van Bonnie delen een geheim. Moeder rept er met geen woord over, vader kon er letterlijk niet mee blijven leven en de zus heeft sinds haar huwelijk, 37 jaar geleden al, haar huis nooit meer verlaten. Ze eet en eet en eet en is een kolossale vrouw geworden. We leren ook haar man kennen, een brave goeierd en haar vriendin, een feministisch en vegetarisch dametje dat aan healings en pendelen doet.

En dan is er natuurlijk het dochtertje zelf, Maryemma (Emma) om wie het hele boek eigenlijk draait. Ze heeft met haar vader een zwervend bestaan gekend. Hij is professor archeologie en in Afrika heeft hij heel wat werk verzet. Een moederfiguur heeft Emma nooit gekend, haar vader, Zwier, was steeds omringd door jonge vrijgevochten studentes, die zich niet zomaar als babysit lieten inschakelen. Andere kinderen ontmoette ze niet. Plots beslist de vader om naar Nederland terug te keren: Emma is al elf, binnenkort moet ze naar de middelbare school. Zo komt Emma in een vreemd land terecht, bij onbekende familieleden, nieuwe gebruiken... Zwier heeft echter nog grotere veranderingen voor haar toekomst in gedachten. En er is natuurlijk het geheim dat de hele familie beïnvloedt en dat de lezer gaandeweg ontdekt.

Dat de personages allemaal nogal cliché zijn en sommige passages wat uitvergroot en daardoor niet altijd even geloofwaardig, dat geeft eigenlijk niet. De boodschap komt over. Een gebeurtenis, het geheim, kan een rij dominosteentjes doen vallen die heel veel mensen met zich meesleurt, generaties lang. Toch krijgt de lezer op het eind van het boek nog hoop dat iets of iemand uiteindelijk die vallende steentjes kan doen stoppen...