Is de verteller te vertrouwen?

Een jarenlange relatie die is stukgegaan, dat doet pijn, minstens maandenlang. 'Zet alles op papier, schrijf het van je af', is dan vaak het goedbedoelde advies voor een remedie tegen het verdriet.

En daarop lijkt dit boek in het begin. Onze hoofdpersoon schrijft. Hij wil het begrijpen. Hij schrijft zijn ex een lange brief over hun samenzijn, een brief die niet echt een brief is, maar een roman in wording.

Al snel begint de brief ook op een wraakoefening te lijken. Hij is het die  vertelt over hun samenzijn. Hij maakt de waarheid. Hij typeert zichzelf en zijn ex-vriendin. Is onze verteller dan wel te vertrouwen? In een brief is er immers maar 1 verteller en geen wederwoord...

Of toch? Het einde is verrassend en sterk. Het roept het einde op van een Ierse klassieker, maar met een extra twist.

Het boek leidt de verteller (en met hem de lezer) tot een aantal pijnlijke inzichten over samenzijn met een ander en over zichzelf.