Magritte als kern van de waarheid

De kernwoorden van dit boek van Toni Coppers: Magritte, wraak, gevolgd door herkenning van deze gevoelens van de hoofdpersoon Alex Berger ten aanzien van de dader John Novak. Dit boek verwoordt het rauwe verdriet van Alex,een gewezen inspecteur bij afdeling crime van de politie Brussel, die zijn vrouw Camille bij de aanslagen in Parijs is verloren, en daarover een enorm schuldgevoel bij zich draagt: waarom was ik er niet , daar bij haar? Hij zat op dat moment bij een verhoor met de gedetineerde Novak. Deze is nu echter ontsnapt, nadat hij tijdens een schilder cursus in de gevangenis met Magrittes schilderijen heeft kennisgemaakt en er van overtuigd geraakte dat het zijn missie is om de demonen uit zijn verleden te verjagen/vermoorden . In flashbacks lees je over de slachtoffers, vermoedend dat Novak de dader moet zijn, maar de verbanden zijn nog niet duidelijk. Daarnaast is er het verhaal van Alex, die ook met zijn demonen om moet gaan, die in de vorm van waanbeelden van Camille ,die hem 's nachts niet met rust laten , maken tot een man die zijn steun zoekt in de drank met daarnaast zijn nimmer aflatende wraakgevoelens en zijn verbeten jacht op Novak, voor hem de oorzaak van zijn verdriet. De samenwerking met het crime team van de Brusselse politie, dat heeft hem benaderd om hen te helpen bij het oplossen van de moorden, die ogenschijnlijk niks met elkaar te maken hebben, alleen dat er een briefje achtergelaten wordt door de dader met de tekst; Ceci n,est pas un suicide. Door middel van flashbacks kom je als lezer steeds meer te weten over hoe deze misdrijven een connectie hebben, met daarnaast het verhaal van Alex, die uiteindelijk zijn nachtmerries een halt weet toe te roepen door het letterlijk verbranden van de krantenknipsels over de aanslagen. Over de ontknoping, die plaatsvindt op een kerkhof,tussen Alex en Novak, wil ik niet teveel verraden, ik vond die mooi, maar wel wat kort samengevat, wat ook tevens mijn enige punt van kritiek is . Het boek, waar in blanco inging, omdat ik nog geen werk van Toni Coppers had gelezen, vond ik vlot geschreven, het verwoordde goed de gevoelens van de hoofdpersoon Alex, maar ook de andere hoofdpersoon Novak . Tevens geeft het boek heel goed weer hoe iemand , die zoiets afschuwelijks heeft meegemaakt en met zo'n enorm verlies en schuldgevoel moet omgaan, in zulk een depressie kan geraken, waarbij niks er meer toe doet als alleen verwijt en wraakgevoelen. Van mij krijgt Toni Coppers vier sterren voor dit boek.