De verwondering van de Mitford zussen

De freules Mitford, Nancy, Pamela, Diana, Unity ,Jessica en Deborah en nog broer Tom, in een bevoorrecht milieu opgegroeid . Een oude adelijke familie met als vader baron David Redesdale, moeder Sydney Bowles. De tijd waarin het boek zich afspeelt is tussen en tijdens wereldoorlogen, waarbij de adel aanzien verliest, en ook David Redesdale hieraan niet ontkomt en diverse van zijn bezittingen langzaam gaat verkopen om te overleven. De zussen groeien op zonder veel schoolopleiding, maar worden in de traditie van hun gezin grootgebracht, en aan de maatschappij gepresenteerd om een zo goed mogelijk huwelijk te sluiten. Maar hier krijg je te maken met de eigenzinnigheid van de dames, waarvan Unity (Hitler fanaat), maar ook Diana (getrouwd met engelse fascistenleider), zeer gevoelig zijn voor fascistische en nazi ideologieën. Dit heeft uiteraard gevolgen voor de relaties binnen de familie, zeker als moeder Sydney ook hun kant kiest. Jessica valt voor het communisme, en gaat met haar man naar Amerika. Pamela trouwt een man met nazi sympatieën. Nancy , de schrijfster, scherpzinnig, vindt niet haar geluk in een gezin, maar in het schrijven van boeken, en gaat uiteindelijk naar Frankrijk. Deborah, de jongste van het stel heeft met elk van haar zussen een goede band, blijft neutraal, maar is een conservatieve hertogin van Devonshire die als taak heeft het landhuis Chatsworth Housevan in ere te herstellen, en Pamela is de zus op de achtergrond . De kracht van de personages, hoe ze zichzelf in deze wereld staande houden, en vasthouden aan hun ideologieën, je kunt het met hen eens zijn of niet; wij weten hoe de geschiedenis tot het heden is geworden, maar hun overtuiging, met alle nare gevolgen voor hun persoonlijke leven (zelfmoord, gevangenisstraf, verraad), maakt ze tot sterke personen, met een dosis vileine humor. Het boek is door weven met citaten en personages uit de romans van Nancy, wat het wel lastig maakt om bij de kern van het boek te blijven, nl. de biografie over de zussen. De tijdlijnen lopen door elkaar, waardoor het boek weinig structuur heeft. Tussen de regels lees je de bewondering en de persoonlijke interesse van de schrijfster voor dit zestal, wat haar commentaar wat subjectief maakt. Ben blij dat ik het boek heb gelezen.