Spannend en subtiel

Spannend door de vele open plekken, omdat je de hele tijd verwacht dat er iets gaat gebeuren, er voortdurend verwijzingen worden gemaakt naar een gebeurtenis uit het verleden en iets wat eraan zit te komen op dezelfde plaats, die zwanger lijkt van onheil.
Subtiel door de beeldende beschrijvingen en de manier waarop het autisme van de hoofdpersoon wordt omschreven: "Seb klemde het geweer met beide armen tegen de borst, sloot de ogen en wiegde zachtjes heen en weer, als een baby".
"Ze vreesden de onvoorspelbaarheid in zijn ogen, wanneer hij verdwaasd over het schoolplein dwaalde. Dan leek hij de werkelijkheid vanuit het niets een duw te geven die alles uit evenwicht zou brengen".