De chemie tussen mensen

Deze novelle bestaat uit een terugblik van de hoofdpersoon op Signora A. ,die een tijdje als kinderjuffrouw en huishoudster zijn gezin heeft ondersteund, totdat ze door kanker geveld werd. Zonder haar raakte het gezin ontwricht en hij denkt erover na hoe dat komt.
Zichzelf beschouwt hij als een melancholicus, bij wie de zwarte levenssappen overheersen. Zijn vrouw is lichter en vitaler, als zilver en Signora A. verbond hen als het ware met elkaar, maar zonder haar lijken de sappen niet meer te mengen (bladzijde 143-145).
Het gegeven doet me denken aan Het periodieke systeem van landgenoot Primo Levi, waarin deze scheikundige elementen koppelt aan mensen. De stijl is even fijnzinnig en melancholisch als in De eenzaamheid van de priemgetallen, maar dit boekje boeide me minder, omdat er weinig in gebeurt. Het had dan ook niet dikker moeten zijn.