Gooise vrouw in Sandefjord

Een vrouw in een dorp aan de Noorse Goudkust, met een bevoorrecht leven: een overvloed aan geld en luxe, een succesvolle en liefdevolle echtgenoot, fijne kinderen, een baan-voor-de-leuk erbij en vooral veel schone schijn. Een gewoon bestaan voor wie er is opgegroeid, een bestaan dat de moeite waard is om voor het behoud ervan te vechten. Cecilia Wilbourg, hoofdpersoon in dit debuut van de Noors-Engelse schrijfster Alex Dahl, weet er alles van. Dit is haar leven, en dat wil ze graag koste wat kost zo houden. Maar dan stapt de achtjarige Tobias ineens haar leven binnen. De jongen aan de deur. En met Tobias aan de deur begint de droomwereld van Cecilia te wankelen en blijkt haar leven voor een groot deel gebaseerd te zijn op leugens en gebouwd op drijfzand. Zal Cecilia haar leven kunnen voortzetten, en wat gebeurt er met Tobias?
Alex Dahl vertelt het verhaal van Cecilia en het verhaal van de jongen aan de deur aan de hand van verschillende vertelperspectieven. Zo komt Cecilia uitgebreid aan het woord, maar ook Tobias, en via dagboekaantekeningen ook Annika, de verslaafde vrouw die het verleden van Cecilia letterlijk op diens stoep legt. Door deze wisseling in perspectieven wordt de lezer steeds nieuwe puzzelstukjes aangereikt die steeds meer de hele puzzel inkleuren.
Nou ja, puzzel? Een beetje lezer heeft al heel snel door wat er in het verleden gebeurd is, hoe de (vroegere) levens van de verschillende personages eruit zien en waarom de personages doen zoals ze doen. Er blijft weinig te raden over. Daarbij zijn de personages en de gebeurtenissen voorspelbaar en nogal clichématig ingevuld: Cecilia heeft arme jeugd gehad en wil dús luxe, Annika is verslaafd en valt dús ten prooi aan een slechte vriend, Moffa toont als oude man/opa een en al begrip en liefde. Dat Cecilia een duister verleden heeft: tja. Dat Tobias niet per ongeluk op de stoep staat: logisch. Dat Annika verslaafd is, maar geen slechterik, en dat met de dood moet bekopen: ach, natuurlijk. Verrassend en/of spannend is het verhaal daardoor niet, en dat is voor een boek dat geafficheerd wordt als een ‘thriller’ een belangrijke tekortkoming is. Dankzij de strakke opbouw van het boek en de prima schrijfstijl met geloofwaardige dialogen is ‘The boy at the door’ desondanks een aardig, lezenswaardig debuut. Voor het verhaal geef ik hooguit één ster, maar voor stijl en compositie drie sterren. Gemiddelde dus: twee sterren.