Vermakelijk met glitter, glamour en spanning

Duizend hoog start met een spannende proloog waarin een meisje vanaf de duizendste verdieping van de toren naar beneden valt. Wie is het en wat is er gebeurd? Dat zal aan het einde van het boek blijven. Eerst neemt het verhaal je mee in de wereld van de toren, het leven op verschillende verdiepingen met de rijksten bovenin en de armste onderin. Men leert Avery, Rylin, Eris, Leda en Watt kennen. Vijf tieners met verschillende levens en achtergronden maar met één overeenkomst, ze wonen allemaal in de toren. En uiteindelijk blijken hun levens allemaal met elkaar verbonden te worden.
Het verhaal heeft korte hoofdstukken die afwisselend vanuit verschillende hoofdpersonen worden verteld. Dit zorgt ervoor dat er veel afwisseling in het verhaal zit en het makkelijk weg leest. Erg prettig is het dat de titel van het hoofdstuk de naam van de persoon is waaruit het is geschreven waardoor er geen verwarring kan ontstaan. De schrijfstijl is vlot en erg fijn te lezen. Een boek wat dus heerlijk weg leest.
Ook zit er de nodige drama en romantiek in het boek verweven, het heeft wel iets weg van een soap, en de vergelijking met Gossip Girl is dan ook geheel op zijn plaats. Wat een groot compliment is, maar het verhaal ook zeker waard is!
De hoofdpersonen zijn erg verschillend van elkaar en dat is ook een sterke kant van het verhaal. Iedereen kan zich goed met een ander persoon identificeren en iedereen zal een andere voorkeur hebben.
Het verhaal is aan het begin vooral erg leuk, grappig en entertainment maar aan het einde komt er toch ook nog wel de nodige spanning bij. Wie zal degene zijn die van de toren valt? En hoe zal het eindigen? Echter is dit ook direct het enige minpunt van het verhaal, de proloog vertelt al dat er iemand van de toren zal vallen. Dit is echter compleet overbodig en jammer en haalt tegelijkertijd een gedeelte van de spanning van het einde weg.
Overal is dit boek geweldig geschreven, vermakelijk met glitter, glamour en spanning. Echter zorgt de proloog ervoor dat ik het boek toch ‘maar’ 4 sterren geef in plaats van 5.