Alles houdt op te bestaan, maar is dat wel zo?!

Het boek begint met het alarm slaan van George (met zijn dochter Franny op z'n arm) over de moord op z'n vrouw Catherine. Geen inleiding, gewoon boem! Heb nog niet meegemaakt dat een boek zo begint, je zit daardoor wel meteen in het verhaal en wilt meteen verder lezen. Helaas vond ik het boek, in tegenstelling tot het begin, verder tegenvallen. Er zijn teveel verhaallijnen die niet zoveel toevoegen, of waar veel meer uitgehaald had kunnen worden. Je wordt mee terug genomen in de tijd, naar het begin van de relatie van George en Catherine en leert ook de vorige bewoners van hun huis kennen. Er heeft zich al eerder een drama in dat huis afgespeeld, zou het vervloekt zijn? Daar had naar mijn idee wel meer aandacht aan besteed mogen worden, het is wel heel toevallig dat er 2 x zoiets vreselijks in een huis gebeurt. Catherine offert zich in de relatie alleen maar op en wordt daar uiteindelijk ook het slachtoffer van. Dat lijkt me de onderliggende boodschap van de schrijfster; zorg dat je zelf tevreden bent met je leven! Interessant is dat het boek regelmatig verspringt in tijd en ook dat het verhaal door verschillende personen vertelt wordt. Daardoor is het continue opletten. De titel snap ik na het lezen van het boek niet, juist omdat het boek eindigt met het begin van een relatie tussen Franny en een jongen die ze nog van haar kinderjaren kent. De overige personen die een grote rol in het boek spelen komen in de laatste bladzijden allemaal aan bod, dat vond ik leuk. Het boek heeft het stempel thriller meegekregen, een spannende roman zou beter kloppen.