Dreigend en hoopvol

Wat ik mooi vind aan ‘Nicolas en de verdwijning van de wereld’ is hoe Anne Eekhout zoiets onvoorstelbaar dreigends als een zwart gat dat op de aarde afkomt voorstelbaar maakt door de ogen van een kleine jongen van acht. Nicolas wil de wereld redden, daarvoor moet hij zichzelf pijn doen. Van pijn wordt hij sterker, wordt hij net als zijn stripheld De Adelaar. Maar wie houdt deze kleine jongen tegen als de mensen die zich om hem zouden moeten bekommeren er niet voor hem zijn omdat ze belangrijkere dingen aan hun hoofd hebben of omdat ze zelf zo bang zijn?
Of Nicolas de wereld redt moet je zelf gaan lezen. Voor mij redt hij in ieder geval iets: hoop.

Met kleine, mooie en rake observaties van Nicolas zoog Anne mij direct het verhaal in. Een verhaal vol symboliek en lagen. Ik begon met lezen en wilde niet meer stoppen. Ik vind het haar beste boek tot nu toe. Bravo!